Vroeger

Bejaarden, ze slenteren op het voetpad, lopen voor mijn voeten als ik gehaast ben, denken dat ze alleen op de wereld zijn. En ze hebben tijd. Ze hebben zoveel tijd. Ze moeten nergens meer zijn, want ze zijn overal al geweest. Ze bestellen vlees bij de slager en ze wandelen er zo traag mee naar huis dat het bedorven is tegen dat het op de pan ligt. En ze klagen altijd. Over bedorven vlees, hun pensioen, over dat het vroeger beter was en over de jeugd. Dat het bij hen niet waar zou geweest zijn. Dat skateboarden en dat roken en die middelvinger altijd en dat ze geen respect hebben en dat friemelen aan elkaar, terwijl ze nog geen 15 zijn.

Soms zie je ze per twee. Zij witgrijze krullen, mager geworden, hij pet schuin op het kale hoofd, iets minder mager. Ze zeggen niet veel, ze mompelen wat, in een taal die alleen zij verstaan. Soms rijden ze met de auto. Altijd naar die plaatsen waar jij op dat moment ook naartoe moet.

Ik heb het wel voor bejaarden. Ze plegen geen overvallen, spuiten geen graffiti waar ze niet mogen, rijden niet met te hoge snelheid door de bebouwde kom met de ramen open en de muziek keihard. Ze zoeken geen vrienden op facebook en sms’en zich niet arm naar bejaarden die ze van haar noch pluim kennen. Ze rijden met een grijze Volvo 440 uit 1986 en doen dat alsof hun leven ervan afhangt, want het gevaar ligt om de hoek.
Ze hebben nog respect voor elkaar. Ze weten dat tijd een relatief begrip is en dat we allemaal dood moeten, en zij eerst. Dat maakt het zo triestig.

Ze zeggen ‘wacht niet te lang voor je nog eens komt’ en ze menen het ook. Niet dat het helpt, want er komt bijna geen bezoek meer. Omdat ze niks meer meemaken en dus niks meer te vertellen hebben. Tenzij over vroeger, altijd over vroeger. Want vroeger was het beter.

bejaarden vroeger vroeger

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.9 met 62 stemmen 680