Chianti.

Morgen gaan we naar Chianti. De eerste vakantie dit jaar. Ik heb nog nooit zo veel zin in een vakantie gehad als dit keer. En ik ben niet eens moe of de dagelijkse sleur zat - ik leef niet in een sleur omdat ik een nerveuze aard heb die iedere herhaling what so ever dodelijk acht, dus is mijn dynamiek die van een storm, en stormen hebben over het algemeen de eigenschap niet stil te zijn en tot een rustpunt te komen, waardoor alles voortdurend in beweging is - maar dit terzijde. Ik kijk erg uit naar onze bestemming. Ook omdat er al mensen zijn. Niet omdat ze daar wonen - al zou een goed gesprek bij een goed glas plaatselijke wijn weleens vruchten kunnen afwerpen betreffende het aanschaffen van een woning daar - deze vrienden zijn eerder vertrokken en leven tijdelijk met ons in hetzelfde huis.

We krijgen niets anders dan lovende smsjes, enthousiaste telefoontjes en dito emails toegestuurd. Over de omgeving, het eten, de temperatuur, kortom... Ik ben blij, trots en zeer voldaan met mijzelf, want ik heb deze mooie plek gevonden.

Nu weet ik dat de schoonheid van het plekje niets met mij te maken heeft. Dat heeft het plekje aan zichzelf en zijn schepper te danken. Maar het zal me niets verbazen als het plekje gek is op complimenten en door iedere loftuiting alleen maar mooier wordt.

Ik heb me voorgenomen om vanaf het moment van aankomst tot het moment van vertrek niets dan lof te uiten over onze verblijfplaats. En ik ga vaker complimentjes uitdelen. Niet alleen aan mooie plekjes in z'n geheel, maar ook aan een rivier, aan een bos of een heide, aan een braak stuk liggend land, aan een olijfboomgaard, aan een weggetje door landerijen, en ook aan mensen en dieren. Want van complimenten groeien en bloeien we denk ik allemaal.

Schrijver: Pauline van Munster, 27 juli 2010

aanpaulinevanmunster.nl

vakantie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 4 stemmen 231