Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Het nadeel van de twijfel

-----------------------------------------------------------------------------------------

De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden.
Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen
nu nog geldingskracht hebben.

Onderstaande column is op 31 oktober 2010 op deze site geplaatst door Johan De Smedt.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Laten we vandaag afscheid nemen van de laatste strohalm: ‘Gij zijt onschuldig tot het tegendeel bewezen is.’ Vorige week waren er twee uitspraken voor het Hof van Assisen waarbij twee verdachten schuldig bevonden werden zonder dat er concrete bewijzen waren.

Eerst was er Els Clottemans, die ons aller buurvrouw kon zijn en die vier jaar geleden de parachute van haar vriendin en liefdesrivaal Els Van Doren had gesaboteerd, wat leidde tot een onzachte landing met de dood tot gevolg. Twaalf willekeurige mannen en vrouwen, ook wel volksjury genoemd, hebben na een lang proces geoordeeld dat ze schuldig was en dertig jaar de gevangenis in moest. Ze waren van mening dat Els Clottemans de kennis, de gelegenheid en het motief had om de parachute te saboteren. Maar of ze het effectief gedaan heeft? Alleen Els Clottemans weet het. Zelf zegt ze van niet. Geen enkel hard bewijs was er tegen haar en toch is ze zwaar gestraft. Misschien heeft haar vriendin wel zelfmoord gepleegd? Als je dan toch uit het leven wil stappen, waarom dan niet uit een vliegtuig, tijdens het beoefenen van je favoriete hobby? Het moeten niet altijd pillen zijn.

Enkele dagen later was er de uitspraak over Leopold Storme, een op het eerste gezicht voorbeeldige jongeman, van wie je bijna zou hopen dat het je eigen kind was, ware het niet dat hij zijn vader, moeder en zus heeft vermoord met welgeteld 101 messteken. Al zegt ook hij dat hij het niet gedaan heeft en al zijn er ook tegen hem geen harde bewijzen gevonden. En toch kreeg hij 26 jaar, van twaalf willekeurig gekozen mannen en vrouwen, de jury des volks.

Twee jonge mensen, zoals je er elke dag een paar het pad kruist, die maandenlang door de speurders op de rooster gelegd zijn en er nooit zijn door gevallen, die nooit gezwicht zijn onder de druk en de verdachtmakingen, die altijd bleven volhouden dat ze het niet gedaan hebben. Nooit is hen gezegd ‘Hier, ge staat op de bewakingsbeelden, dat zijt gij toch, of niet? We hebben bij u thuis het mes gevonden waarmee ge de parachute hebt gesaboteerd, en Leopold, dommerik, bij u hebben we het bebloede mes gevonden waarmee ge uw ouders en uw zus hebt vermoord. Vol vingerafdrukken! Van u!’
Maar zo is het niet gegaan. Wel werden ze alle twee door verschillende psychiaters halfgek verklaard. En dan ben je een vogel voor de kat.

Zijn we niet allemaal normaal, tot ze een psychiater op ons loslaten?

Ook de reacties van het volk bleven niet uit. Van uw buren en die van mij. Geuit via de forums op de sites van populaire kranten. Jan met de pet begreep niet dat iemand voor het vermoorden van een vriendin dertig jaar kreeg en iemand anders, die drie mensen had vermoord, weg kwam met maar zesentwintig jaar. Het gepeupel was met verstomming geslagen. Moest die Leopold Storme dan niet drie keer dertig jaar krijgen, vroeg iemand zich af? Nee, vond een andere, hoe meer mensen je in België vermoordt, hoe lichter de straf. Hij schreef het anders. Hij schreef ‘vermoort’ en ‘ligter’. Geloof mij, ikzelf kan het zo gek niet bedenken. Hij rekende ook nog uit dat als je ‘in dit apeland’ zeventien mensen ‘vermoort’, je dan helemaal vrijuit gaat. Als die maar nooit minister wordt.

Het volk gaf de indruk naar een uniforme lijst te streven: per moord zoveel jaar. Een moordlijstje. Geen rechtbanken meer, gewoon handleidingen. Voor als er moet bespaard worden bij justitie.

We hebben het onszelf aangedaan natuurlijk, wij interactievelingen. We zijn een volk van televoters. We dansen op glad ijs. ‘Als u wil dat Alessandra en Ringo ook volgende week nog op de dansvloer staan, sms dan koppel 4 naar 8730.’ Als u niet stemt, is het uw eigen schuld. Zo halen wij ook de gekverklaarden uit onze samenleving. Wie schuldig zegt, steekt zijn hand op. De meerderheid wint. Rechters dienen alleen nog om de orde in de zaal te bewaren en het vonnis uit te spreken.

Van beide verdachten, Els en Leopold (geef toe, het had een mooi koppel kunnen zijn), kunnen we hooguit zeggen dat ze waarschijnlijk moordenaars zijn. Meer niet. Een zwaardere straf dan scheve blikken op straat, van uw buren en die van mij, hadden ze dan ook niet moeten krijgen.

Schrijver: Johan De Smet, 26 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.8 met 70 stemmen 954



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)