Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Coen Moulijn is dood

Coen Moulijn wordt vereerd als een held. Hij was een voetballer en heeft vele malen vele harten sneller doen slaan, maar hij heeft niemand het leven gered. Of misschien wel, maar dat wordt niet gememoreerd. Hij heeft geen armoede bestreden, is zelf niet bijzonder rijk geworden. Hij is een clubman gebleven, wat moderne voetballers allang niet meer zijn. Maar hij wordt vereerd als een groot gemis voor de samenleving. Aldus Sjaak Swart. Ook een voetballer, maar dan van Ajax. Coen Moulijn was van Feijenoord.

Het is natuurlijk jammer dat hij dood is. Hij was een aardige man en zal door Sjaak Swart gemist worden, maar niet door mij. Ik ken hem slechts vaag en hij heeft, geef ik toe, een sympathieke uitstraling en ik geloof best dat Coen Moulijn een aardige man was en iemand die iets betekent in Rotterdam, bij Feijenoord. Maar een gemis voor heel Nederland? Of zelfs voor heel Rotterdam?

Morgen is hij voor de ganse natie en veel Rotterdammers al weer geschiedenis en maken we ons druk om heel andere zaken. In de woorden van iemand die voor mij meer betekent dan Moulijn, Dorrestijn, volgend jaar lachen we erom, want dan huilen we om veel ernstiger zaken. Dorrestijn is minder een optimist dan Moulijn en eigenlijk een alcoholicus. En veel mensen zullen Dorrestijn missen, mocht hij onverhoopt heen gaan, maar ook Dorrestijn zal geen gemis voor de natie zijn. Van Moulijn blijft de eerste Europacup voor een Nederlandse club over, nog wat zwartwit beelden van een goede dribbelaar, nog wat interviews en misschien nog wat kleurenfilm. Van Dorrestijn blijven liedjes over, en geluidsopnamen.

En verder gaan de meeste mensen verder met hun weinig opvallende leventje. En samen, samen bouwen we iets groots. Samen helpen we de planeet naar de barrebiesjes, bouwen we steden, hebben we heel Nederland omgetoverd tot een landbouwgebied en nu zijn we zo rijk, dat we het gedeeltelijk bebouwen als wandelgebied. We noemen het natuurgebied. Samen hebben we grote delen drooggelegd en bepalen we welk land onder mag lopen. Samen hebben we een wegennet en een spoorwegnet gebouwd en zoveel voertuigen, dat het wegennet piepend tot stilstand komt.

Coen Moulijn heeft er met zijn autootje aan bijgedragen. En Dorrestijn ongetwijfeld ook. Samen bouwen we bruggen over de Maas, dijken om de Maas, een haven aan de Maas. En een voetbalstadion. En televisiecamera’s. En zo werd Coen Moulijn groot.

Zonder die enorme samenwerking van miljoenen mensen was Coen Moulijn een zwerver op zoek naar voedsel.

Of niet eens geboren.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 6 januari 2011


Geplaatst in de categorie: sport

1.8 met 5 stemmen 267



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)