Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Het zwarte gat uitgelicht

Wilt u naar binnen? Zeker mag dat’ zegt een stem die de sleutel in het slot draait. ‘Maar afblijven van dat gat. Ik toon u dat gat’.
Lantaarnschijnsel brengt licht in de duisternis: inderdaad een zwart gat. De binnenkant is met puur donkerblauw pigment bewerkt zodanig dat alle perspectief verdwijnt. Ook met die verklaring, de raadselachtigheid blijft. Heet niet om niks ‘Descent into Limbo’ – Afdaling in het Ongewisse. In een Tilburgs wolhok, door Anish Kapoor.

Iets verderop word ik misselijk van een omgekeerd zelfbeeld. Voorzichtiger ontwaar ik mezelf in bij elke beweging verschuivende vormen die opgesplitst in wisselende delen steeds opzuigen en uitzetten. ‘Vertigo’, één gebogen spiegel van glanzend roestvrij staal van twee bij vijf meter. Recente aankoop ook Anish Kapoor die kunstwerken maakt om zienswijzen te bewegen tot meer poëtische zelfbeschouwing. Velen met mij maken studie van hun talloos vele poëtische mogelijkheden.

In drie kleuren groen, vijf meter hoog staan er gestapelde borden. Om relaxed omheen te lopen. Help de stapel gaat bewegen duizelig zoek ik houvast. Wie ik ook aansprak later - iedereen duizelde hier maar niemand viel om. Ineens wist ik het - het bezopen nachtelijk debat met neef S. breekt me op.

Neef S. trachtte me de maat te nemen leek me. Niets wees op behoefte aan onbeleefde confrontatie. Hij begon complimenteus over onze saamhorigheid en hij wilde weten waar wij de wijsheid daartoe hadden gevonden. Die bestaat volgens hem en hij had groot respect voor mijn generatie die dat had opgebouwd. Daarna ging hij van daaruit koudweg vóórgevormde vragen van beoordelend karakter stellen. Minzaam lachend, woeste inhouden. Zijn succesnummer was, ‘ja maar Jos nu heb je nog steeds de vraag niet beantwoord. Alsjeblief nu niet meer vluchten Oom Jos.’ ‘Oom’ plots plechtig en serieus. Want anderen deden enthousiast mee. Meer sensatiebelust dan waarheidzoekend. Provocatie! Een mens wil z’n familie niet nodeloos bruuskeren.

Nu rest de kater, het geteisem! Zodat ik nu echt schandalig voor derden onverklaarbaar viel. Naast de bordenstapel van Robert Therrien. Een meesterstuk.
Een zaalwachtster raapt me geschrokken op. Bij haar tracht ik mijn gezicht te herstellen.
‘Het komt door m’n neef. Hij kwam met idiote stellingen en hij werd maar niet blij als ik ze voor hem fatsoeneerde. Neem zijn filosofisch gefundeerde huwelijk. Hij vroeg mij dat te beamen. Popperiaans, in alle ernst. Na tien jaar trial and error in ongebonden staat toch nog gezegend in het huwelijk. Dat zijn toch geen vragen jongejuffrouw. Gezegend zij de bruid. Koeien met peren. Hoort u de ambtenaar al vragen ‘bent u bereid elkaar voor altijd als de ware te zien tot, en geen moment langer, een partner opdaagt die nog meer als de ware oogt.’
De wachtster erkende beduusd dat neef S. beter kan gaan koekhappen. Ze glimlachte meelevend.

Museum De Pont In Tilburg voor eigentijdse kunst in Tilburg. Met nu o.a. ‘Mark’, Rond Mark Wallinger, Engelse kunstenaar.

Meer speciaal kwam ik voor zijn ’State Britain’. Een ongehoorde uitstalling van politieke actiemateriaal. De Vredesmuur waarmee actievoerder Brian William Haw(1949-2011) jarenlang op het Parliament Square stond. Tot de politiek een cirkel verordende waar hij buiten moest blijven. Mark Wallinger heeft alles gereconstrueerd en won er de Turnerprijs 2007 mee. Lengte 47 meter, formidabel dat deze unieke politieke verbeelding hier te bekijken valt. Tot 19 februari 2012.

Daarnaast nog veel meer Wallinger. De Pont, museum dat swingt en leeft. Gaat Amsterdam daar een inhaalslag maken? Voor ooit weer het Stedelijk? Lijkt me niet - we gaan naar Tilburg toe!
En op katerige zondagmiddagen overleeft men er recalcitrante familie mee.


Zie ook: http://www.depont.nl/nu-te-zien/

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 15 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: kunst

2.4 met 7 stemmen 198



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)