Mensen met een mening

Ik haat mensen met een mening. Liever heb ik dat ze nietszeggend tegen de muur van een hoog gebouw leunen met een plastieken koffiebeker in de hand en voor zich uit staren terwijl de saaie film van hun trieste leven zich voor hen afspeelt. Het is door mensen met een mening dat er zoveel oorlogen zijn.

Op de Vlaamse televisie worden ze de hemel in geprezen. Er gaat geen praatprogramma voorbij of ze zitten wel ergens op het puntje van hun stoel te verkondigen wat ze van de Amerikaanse presidentskandidaten vinden of van pedofilie in de Kerk. Liefst zijn het gefortuneerde ex-voetballers of uitgerangeerde politici, zangers met een drankprobleem of professoren met te veel tijd. Ze hebben alles, behalve een blad voor de mond.

Jan Mulder is zo’n vaak gespot exemplaar. Hij heeft alles om geloofd te worden: diepe groeven in het gezicht (bewijs dat hij geleefd heeft), permanent gefronste wenkbrauwen (bewijs dat hij kritisch tegen de dingen aankijkt) en een hippe nerd-bril (bewijs dat hij modebewust is, ook al is het geen zicht). Hij staat boven alles. Vroeger begenadigd speler van Anderlecht, nu professioneel meningsuiter, columnist, schrijver, acteur en televisiepersoonlijkheid.
Normaal zap ik weg als zo’n eikel betaald wordt om ons te komen zeggen wat hij van de stijgende voedselprijzen vindt, maar deze keer was hij net een gaste uit het praatprogramma aan het neersabelen. Het betrof de Russische vrouw van onze astronaut Frank De Winne, die volgens Mulder te verdraagzaam was voor Poetin. ‘You irritate me’, onderbrak hij haar in het Engels dat hij nog bij Anderlecht had geleerd, voor het geval een buitenlandse ploeg interesse zou vertonen in zijn dribbelkunsten. ‘You talk too smoothly around the subject,’ ging hij verder, en ook nog dat ze te soft was voor Poetin, die – laat ons elkaar geen mietje noemen – zo corrupt was als de zee diep. Of hij ooit al naar Rusland geweest was, vroeg ze hem. Waarop hij ten koste van zijn geloofwaardigheid ‘nee’ antwoordde.
‘Who are you anyway?’ ramde ze daarop verder op hem in. 2-1 voor Rusland, supporterde ik. Waarop Mulder verviel in wegwerpgebaren en vijandige blikken, alsof hij net geheel onterecht een rode kaart had gekregen.

Jan Mulder mening co mening columnist

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 18 stemmen 317