Ramdas en Cohen
De afgelopen week hebben twee mensen een stap gezet. Twee mensen die ik erg bewonder. De een stapte uit het leven en de ander stapte op.
Job Cohen stapte op. Hij stelt dat hij niet kan voldoen aan de eisen die bij zijn werk horen. Het zijn hoge eisen. Hij wist dat het hoge eisen waren. Hij neemt het niemand kwalijk. Het gaat om de sociaaldemocratie en als je daar als leider onvoldoende leiding aan kan geven, als je de beweging onvoldoende krachtig houdt, moet je opstappen. Alleen grote mensen kunnen het zo verwoorden als hij het heeft verwoord. Ik had veel respect voor hem en heb nu nog meer respect voor hem. Ik wilde dat hij bleef.
En Anil Ramdas stapte uit het leven. Hij was, naar verluidt, erg teleurgesteld in zijn linkse vrienden die langzaam met de mode afdreven naar rechts. Mensen die vonden dat Fortuyn en Wilders een punt hadden. Mensen die ineens ontdekten dat er Marokkanen inderdaad hoog scoorden op de misdaadlijsten en die te lui waren om te zien dat dit heeft te maken met de kansen die deze mensen in onze samenleving hebben.
Ramdas heeft mij geleerd dat er mensen zijn, zoals hij, die als ze ergens binnenkomen altijd eerst als neger worden gezien. Wij mensen zijn kei- en keihard. We oordelen altijd eerst en daarna stellen we vragen. Ramdas was net als ik een groot fan van Cohen. Terecht en begrijpelijk. Cohen was één van de weinige fatsoenlijke mensen die langer durfde te kijken en altijd eerst een mens zag, en daarna een neger. Of wat dan ook.
Eerst een mens zien.
Maar Cohen lag onder vuur van mensen die graag ongenuanceerd lopen te schelden. De grote gedoger noemde Cohen een bedrijfspoedel (een poedel is een jachthond). De rechtse pers, van commercieel tot VARA hebben hem nauwelijks een kans gegeven om op een andere vraag antwoord te geven dan of hij nog wel gesteund werd door zijn achterban. Het is hem niet gelukt die vraag goed te beantwoorden. Hij had niet alleen het tij tegen, hij had de tijd tegen.
Het zal zo niet gegaan zijn maar ik kan mij voorstellen dat na de zelfmoord van Anil Ramdas, Job Cohen misschien een moment gedacht heeft: "voor wie doe ik het nog als Anil Ramdas er niet meer is?"
Twee fatsoenlijke mensen. Ik zal ze missen. Nederland zal ze missen.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
Cohen
228
Geef je reactie op deze inzending:
Aan de andere kant, Job paste die job totaal niet. Een goede bestuurder, maar geen politiek debater.