Partijlijderstrijd
Ik stond zaterdag naast Plasterk die geïnterviewd werd door een TV-journalist.
Vraag één: “Wat vindt u ervan dat Albayrak zich kandidaat heeft gesteld?”
Vraag twee: “Hoe schat u uw kansen in, nu Albayrak zich kandidaat heeft gesteld?”
Vraag drie: “Uw kansen zijn toch kleiner geworden, nu Albayrak zich kandidaat (etc.)”
Vraag vier: “Zal de vrouwenstem nu niet naar Albayrak gaan, nu (etc.)”. Vraag vijf en zes: “(etc.)” en “(etc.)”.
Bij de eerste herhaling was ik verbaasd. Hij had het antwoord toch al. Bij de tweede keek ik Plasterk aan, maar die leek het normaal te vinden. Bij de volgende herhalingen raakte ik meer en meer geïrriteerd. Plasterk gaf, zo goed en zo kwaad als het ging, steeds ongeveer hetzelfde antwoord.
Toen de camera uit was, viel ik – normaal toch een verlegen jongen – uit tegen de journalist en zei dat ik zijn vragen zeer irritant vond. Plasterk greep direct in: hij vond van niet. De journalist gaf aan dat dit het was wat de kijker wilde weten. En, legde Plasterk allervriendelijkst uit, ze knippen er grote stukken uit. Op televisie komt het niet zo raar over.
Allicht! Als ze dit zo zouden uitzenden, zou niet Plasterk, maar de journalist als een onbehoorlijke doordrammer buiten beeld te kijk staan! De wijze van vragen stellen was immers niet gericht op wat de kijker wilde weten, maar op de eerste stotter van Plasterk, op het doen groeien van diens irritatie, op het optekenen van een Freudiaanse vergissing, een verspreking of ongecontroleerde emotionele uiting die helemaal niet hoeft voor te komen uit de angst dat Albayrak partijleider wordt, maar direct kan voortvloeien uit de zuigende wijze van vragen stellen!
En dan natuurlijk alleen dat moment van irritatie uitzenden zeker.
Dit is geen journalistiek op zoek naar de man achter Plasterk. Dit is irritatiejournalistiek. Het verschil tussen POW en andere zenders is, dat POW eerlijker in beeld brengt hoe zij mensen loopt te pesten. De kwaliteitsjournalist zorgt wel dat niet duidelijk wordt hoe hij mensen zit te jennen. Daarom, mijnheer Plasterk, zendt hij slechts een deel uit van wat hij maakt. Daarom worden de vragen helemaal niet uitgezonden.
Beste journalisten: als we ooit weer enthousiaste open en eerlijke politici willen krijgen, moeten jullie ophouden te proberen politici in de val te lokken, zodat jullie een quote krijgen die zijn of haar carrière kan breken.
Kritische journalistiek is mooi, goed en zelfs noodzakelijk, maar kritische journalistiek moet in dienst staan van de democratie en niet van de kijkcijfers.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
Plasterk
180
Geef je reactie op deze inzending: