Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Een ongeplande operatie...

Het is donderdagochtend, net half 9 geweest. De eerste bak koffie is op en ik denk bij mezelf: het is nog wel erg vroeg op een (rooster)vrije dag. Ik hoor in de verte de eerste app van die dag binnen komen en loop met een grote boog om dat monster van techniek heen. Eerst maar eens richting keuken voor nog meer koffie.
Wanner ik Eenmaal weer plaatsgenomen heb in m’n bureaustoel, genietend van de koffie, verschijnt Droef vanuit het niets in de deuropening van m’n kantoor. Twee grote oren, enorme tanden en twee slaperige ogen zeggen zoiets als: “Ik moet plassen baas en niet straks maar nu”. Daar kan de baas echt geen weerstand aan bieden en binnen no time wandelen we in de ochtendnevel richting bos. De baas met de neus in de lucht; Droef met de neus tegen de grond; snuffelend…

Na het rondje bos relaxt richting huis: een snoepje en een bak brokken voor Droef en voor de baas nog maar een bak koffie. Dan valt mijn oog op een drupje bloed op de stenen vloer. Het eerste wat er door me heen schiet is dat Droef net loops geweest is: kan het niet zijn. Ik kijk angstvallig verder rond en ineens valt het op dat de vloer in de hal bezaaid is met drupjes. Bijna paniek… Maar niet echt: inspectie van de hond leert dat een van de zooltjes (rechtsachter) gespleten is; het bloed sijpelt er uit. Kennelijk ergens in een stuk glas gestaan. Aan Droef zelf merk je niets: die staat hoopvol te wachten op ‘r snoepje en bak brokken. De koffie moet maar even wachten en het monster van techniek bewijst z’n waarde. 112? Neu! Dierenarts? De beste optie.

Ik word te woord gestaan door assistente Marloes en leg de situatie kort en bondig uit. Marloes adviseert om meteen langs te komen en de schade te laten beoordelen door de dierenarts. Droef heeft de brokken op en staat me wel heel verbaasd aan te kijken als ik zeg: “Kom Droef, we gaan met de auto…”
Dat hoef ik maar één keer te zeggen. Droef staat al bij de auto voordat ik de voordeur heb af kunnen sluiten. Bij de dierenarts zijn ‘we’ meteen aan de beurt en na inspectie blijkt dat Droef moet worden opgenomen want de schade aan de rechter achterpoot is behoorlijk. Oei: tegenvaller en ff slikken. Droef wordt naar een tijdelijk onderkomen (wat lijkt op een hok met gevangenistralies) gebracht en ik zie aan haar kop dat Droef er helemaal niets van begrijpt. De baas draait zich stoer om en praat verder met de assistente over de ingreep. Op de achtergrond hoor ik Droef blaffen en piepen. Het gaat door merg en been. De assistente probeert me op m’n gemak te stellen met de woorden: “Dat is altijd zo: dat duurt maar vijf minuten hoor”. Dat zal wel, geloof ik niets van: ik ben over vijf minuten de deur weer uit… Niemand ziet dat de baas een brok in z’n keel heeft en een beetje tegen de tranen vecht. Marloes legt uit dat de wond te groot is om onbehandeld te laten. Droef wordt onder narcose gebracht. De wond wordt schoongemaakt en gehecht. Afgesproken wordt dat Marloes zal bellen hoe laat ik Droef weer op kan komen halen.

Het is heerlijk weer als ik de dierenartsenpraktijk uitloop. De deur staat open en het geblaf en gepiep van Droef verstomd… Ik stap in de auto en bel m’n meissie om haar even in te lichten. Dan rijd ik naar huis. Een ritje van 3 minuten maar voordat ik thuis ben kijk ik (uiteraard tegen beter weten in) of Marloes al gebeld heeft. Eerst maar eens een bak koffie. Even bijkomen van de consternatie en werk bellen of ik verlof kan krijgen; dat blijkt geen probleem. Tegen vijf uur begint het monster van techniek weer geluid te produceren en ditmaal vlieg ik zonder omweg richting woonkamer. Het is Marloes: de operatie is geslaagd. Droef is al weer goed wakker en ik kan haar tegen zes uur ophalen. De baas wordt ineens heel rustig en kijkt op de klok: bijna vijf uur. Nog een uur wachten!

Tegen zes uur stapt de baas in de auto en rijdt richting dierenartsenpraktijk. Ik parkeer de auto, open het portier, stap uit en loop richting geopende deur. Het geblaf en gepiep van een mij bekende Droef zwelt aan. Aangekomen bij de receptie word ik met een glimlach aangesproken door Marloes. Het geblaf en gepiep op de achtergrond gaat me niet meer door merg en been maar klinkt me als muziek in de oren. Ik lach terug naar Marloes die schamper opmerkt dat Droef al weer een tijdje wakker is. Inwendig lig ik in een deuk. Denk dat Droef de hele boel aan elkaar geblaft heeft. Marloes stelt voor dat we eerst even gaan kijken en dat ik Droef eerst maar even in de auto mag parkeren en dan handelen we dan de rest even af. Nu kan ik een lach niet meer onderdrukken en samen lopen we naar de tijdelijke gevangenis van Droef. De deur gaat open en het wordt eindelijk stil die middag in de dierenartsenpraktijk. Ik doe Droef aan de lijn en in een rechte lijn gaat het richting vertrouwde kofferbak. Ik krijg nog een aantal adviezen mee en na het afrekenen ga ik richting huis.

Droef loopt richting etensbak en maakt de overgebleven brokken soldaat en wandelt richting woonkamer. De katten komen een voor een ff snuffelen en wandelen via het terras het bos in alsof er niets aan de hand is; alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Droef neemt ‘r favo positie in op het wollen kleed en ik zie de nog enigszins waterige oogjes langzaam achter de zware oogleden verdwijnen.

Schrijver: Remco Reinds
Inzender: Jessica Poel, 28 maart 2012


Geplaatst in de categorie: dieren

3.2 met 20 stemmen 409



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)