Hoe Schiedams klinkt djinn in de man?
De treinen waren weer vol maar niemand las. Zoals tot heden wel gebeurde in alle vrij-reizen-jaren. Het leek wel of men zich ervoor schaamde. Bij de NS waar we zondag 18 maart weer gratis konden reizen met ‘Heldere hemel’ van Tom Lanoye. Vlaming maar dat kan het verschil niet maken. Hubert Lampo (1969), Marnix Gijsen (1978) en Hugo Claus (1989) gingen hem succesvol voor. Lag het aan de pretentieuze maar warrige presentatie van de slagerszoon uit Sint Niklaas? Pas bij controles werd het boek schielijk getoond en weer weggestopt. Opmerkelijk dat recensies spraken van een voor het eerst sinds tijden aantrekkelijk boekenweekgeschenk.
Mijn trein ging naar Schiedam.
En onderweg stapten ze weer in - mijn collegae. Veertiger, gelauwerd componist voor kinderen die in zijn vrije tijd alle dichters van de wereld leest. De Indische meneer in bruin ribfluwelen pofbroek sportief openvallend shirt en geblokt colbert met suf gerookte pijp op leren pantoffels. De oudere notarisvrouw met pruik in een haarnetje vanaf haar vroegste jeugd dol op livres de voyage. Of de gepensioneerde lampenverkoper met haar op neus en oren die single met nonfiction bij de tijd blijft.
Na omwegen, nodig voor deze steekproef ondervindelijke inzichten, stapte ik uit. Vroeger hadden stations allure. Het waren plekken waar men naar uitzag om uit te stappen. Of waar je gespannen naartoe leefde om wuivend van te vertrekken in je mooiste kleren. Nu maken ze stations gruwelijk lelijke eenvormig kaal leeg dienstloos grijs vies bedreigend vuil met maar een duidelijke boodschap aan reizigers: MAAK DAT JE ZO SNEL MOGELIJK WEG KOMT! Opdat wij treinreizigers ervoor passen ons door familie vrienden laat staan verse geliefden te laten uitwuiven. En stilletjes tot sullige paria marginaliseren. Station Schiedam is helaas het bedroevendste voorbeeld dat ik ken.
Wandelstad Schiedam doet zichzelf met al z’n havens monumenten molens en jenevers zo tekort!
Mijn bestemming was het Stedelijk Museum – Volkskrant Beeldende Kunst(VKBK) Prijs 2012 met vijf jonge kunstenaars als genomineerden:
Charlotte Dumas(Vlaardingen 1977) met sprekende foto’s van dieren die blikken. Portretten met de mens verbonden maar hoe exact mogen we zelf opmaken. Fascinerend!
David Jablonowski(Bochum, Duitsland, 1982) stelt vragen over het hoe en waarom van onze technologie. Heel abstract zijn sculpturen. Voor mij in ieder geval in deze beperkte opstelling te moeilijk.
Rory Pilgrim (Bristol, Engeland, 1988) verenigt in de kunst de stem van de activist en die van de koorzanger. Een soort ideële reclame met oproep vooral ook zelf deel te komen nemen. Curieuze jongeman die zelf heel hoog zingt.
Sarah van Sonsbeeck (Utrecht, 1976) heeft thema Stilte. Hoe broos ons stedelijk leven is en hoe ermee of tegen te leven. Zij wil recht op absolute stilte vastgelegd zien. Haar One Cubic Meter of Broken Silence is een glazen kubus waarin de harmonie is gebroken. Haar opgehangen brief aan verhuurder met verrekeningsaanbod geluidsoverlast is hilarisch.
Tala Madani (1981, Teheran) was mijn keuze: deze kunstenaar blijkt hoogst confronterend in haar verbazend cartooneske bedrieglijk heldere voorstellingen. Wel pijnlijk dat zij hoe humoristisch ook vooral ons mannen tot djinn wreed uittekent. Djinns ('Jinns'): onbeholpen crue wezens uit Arabische mythologie.
Madani had eerder Amsterdamse tentoonstelling getiteld "The Jinn".
Kijken en stemmen voor de Publieksprijs kan tot 17 juni.
Mijn advies: maak haast! Tot 29 april is immers ‘The Present, the Elimination of Possibilities’ door Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis te zien. Zes ‘autonome kunstwerken’ in videofilms met spiegelende en versterkende dwarsverbanden. Je blijft kijken en beleven! Raadselachtig met werk voor de lachorganen!
Ook tot 29 april: Jan Elburg Vijftiger Dichter en (COBRA) kunstenaar. Aanrader zeker, met vooral aandacht voor de kunstenaar.
Zie ook: http://www.stedelijkmuseumschiedam.nl/nl_NL/
Schrijver: Jos Zuijderwijk, 24 maart 2012
planet.nlGeplaatst in de categorie: kunst
reizen
233
Geef je reactie op deze inzending: