Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De samenleving die we met elkaar willen

Daar sta je dan, folders uit te delen voor mijn politieke partij. Je kijkt of er ook concurrenten zijn. Welnu, in Hoogezand-Sappemeer heb ik de VVD gezien en de SP scheen er ergens rond te lopen. Maar in Haren, Bedum en Harkstede waren we alleen. Terug in Groningen bleken SP, de Dierenpartij en GroenLinks eerder op de dag actief te zijn, maar ondertussen naar huis te zijn gegaan. Alleen wij, van de PvdA stonden er nog.

“Dit heeft helemaal geen zin,”voegde een partgenoot me toe. “het is een televisiedemocratie”. En dat is deels waar, deels onwaar. Voor een deel is het waar, want één blunder van Roemer levert ons meer stemmen op dan een uur folders uitdelen aan voorbijwandelende burgers. Maar toch. Democratie is meer dan one-liners in debatten tussen hotemetoten. Ik las Geert Mak over Amerika, die aangaf dat democratie zich vroeger afspeelde in Main Street van Amerikaanse steden. Iedereen sprak met iedereen. En tijdens deze gesprekken ontmoetten Democraten en Republikeinen elkaar en hadden respect voor elkaar. Gewone mensen met respect voor elkaar.

Waar zie je dat nog?

Niet op televisie. Wel op straat. Natuurlijk, soms komt er iemand langs en roept op veilige afstand dat hij PVV gaat stemmen. Hoewel. Dat was meer de vorige verkiezing. Nu hebben dezelfde mensen minder het gevoel dat ze me ermee kunnen raken, denk ik. Ze doen het nauwelijks nog.

Maar ik heb ook inhoudelijke gesprekken gehad. Een gesprek met iemand die twijfelen tussen de VVD, D66 en de PvdA. Ik zal niet zeggen dat ik haar heb overgehaald om PvdA te stemmen, maar ze heeft wel een bredere kijk op wat PvdA-ers zijn. Dat zij en ik dezelfde zorgen delen. Dat haar zorgen ook de mijne zijn. Natuurlijk, ik geloof niet dat de VVD de juiste oplossingen heeft (zoals ik ook denk dat de PvdA regelmatig de plank mis slaat), maar als je het eens bent over de problemen, mensen, dan kunnen we toch op zoek gaan naar oplossingen?

We leven misschien vooral in een televisiedemocratie, maar zolang ik op straat kan staan verzet ik me daar tegen en probeer ik met iedereen te praten. En als duizend PvdA-ers dat ook doen, en als die allemaal tien mensen spreken, en die mensen elk ook weer tien mensen, dan hebben we toch honderdduizend gesprekken.

En als de leden van de andere partijen dat ook gaan doen, dan gaat de democratie niet alleen meer om de televisie. Dan gaat het niet alleen meer over liegen, CPB en wie het debat gewonnen heeft, maar ook over de samenleving die we met elkaar willen.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 6 september 2012


Geplaatst in de categorie: politiek

2.3 met 3 stemmen 167



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)