Geloven
Even twijfelde ik. Vooral toen ik de verwachtingsvolle blikken in de ogen van veel – vrouwelijke – bezoekers van het Sint Pietersplein in Rome zag. Een nieuwe paus. Zou die dan de verlossing komen brengen? Of verandering? De verleiding is groot om diezelfde hoop te koesteren als deze gelovigen. Het is ook wel zo makkelijk om al je vertrouwen in een persoon, in dit geval een geestelijk leider, te leggen. Maar het duurde maar even. Ik geloof er niets van. Behalve dat de live presentatie van de nieuwe paus volledig beslag legde op het acht uur journaal, verandert er natuurlijk niets. Niet waardoor ik ineens overtuigd rooms-katholiek zou worden.
Verleidelijk is het wel, geloven. Twijfelen is er niet bij, als je een goede gelovige bent. Wat gebeurt, gebeurt. Gods wil. Inshallah. Mocht je toch aarzelingen hebben, bid, biecht, luister naar de pastoor de paus of de imam, loop met z’n allen rond een kei in Mekka, wandel naar Santiago of kruip op je knieën naar Fatima. De verlossing is nabij.
Als niet gelovige twijfel je nog al eens. Mijn halve leven ben ik kwijt aan twijfelen.Twijfelen is vermoeiend. Maar twijfelen betekent ook nadenken. En zelf verantwoordelijkheid nemen. ‘Doubt everything,’ schreef Karl Marx ooit.
De afgelopen week is opnieuw een Nederlandse jongeman in de strijd in Syrië om het leven gekomen. Meerdere Nederlandse jongens, waaronder Jordi uit Delft, zijn in naam van hun islamitische geloof aan het vechten in dit land. Om dit nieuws te duiden zat op vrijdag Abdelkarim Honing bij Pauw & Witteman aan tafel. Abdelkarim is van Nederlandse komaf maar hij is op jonge leeftijd bekeerd tot de islam. Hij draagt een lange baard en een djellaba. Hij begrijpt heel goed dat jongens graag in naam van het enige ware geloof gaan strijden. Nederland hoeft - vanuit de historie gezien - niet per se met geweld bekeerd te worden. Maar voor bijvoorbeeld Spanje, dat lange tijd onder islamitisch gezag stond, gaat dat niet op. Hij laat in het midden of hij daar aan mee gaat doen. Hij heeft veel over dit soort dingen nagedacht, lijkt het. Of in ieder geval over het feit dat ook onze AIVD ook naar P&W kijkt.
Geloven, extreem geloven, kan rare dingen met je doen. Het hoeft niet eens een religieus geloven te te zijn. Geloof in het nationaal socialisme heeft bijvoorbeeld ook weinig goeds gebracht. Ook dat was de afgelopen week te zien op de - Duitse – tv in de driedelige drama serie Unsere Mütter, Unsere Väter. De indrukwekkende serie vertelt het verhaal van in dit geval Duitse jongemannen die voor volk en vaderland gingen strijden. We weten allemaal hoe dat afliep. De serie moet helpen jongere generaties in de democratie te laten geloven, volgens het ZDF-journaal.
Abdelkarim zat ook aan tafel met Gerard Ekdom. De dj was aanwezig om de Beatlemania – weer een ander geloof, waar Ekdom een volgeling van is – te duiden. De zoon van Ekdom heet Lennon. De zoon van Abderhakim heet Moslim. Mijn zoon heet geen Karl en ook geen Marx. Dáár heb ik in ieder geval niet over getwijfeld.
Geplaatst in de categorie: religie
Jordi
342
Geef je reactie op deze inzending:
Paus Franciscus kwam eerst nogal aarzelend over, maar lijkt mij een verademing na het pontificaat van Benedictus. Hij heeft hart voor de armen en heeft tijdens zijn eerste optreden gevraagd om het gebed van de gelovigen. Hij is eenvoudig en houdt niet van opsmuk. Laten we deze Argentijn een kans geven.
Vanuit het Nederlandse, vaak seculiere gezichtspunt lijken het pausschap en een pausverkiezing een nogal theatraal - om niet te zeggen lachwekkend - gebeuren. Schijn bedriegt. Zo heeft Johannes Paulus II een cruciale rol gespeeld bij de ontmanteling van het Oost-Europese communisme. Michael Burleigh heeft dat magistraal beschreven in zijn boek "Heilige doelen". Geen wonder, want de geestelijk leider van 1,2 miljard gelovigen is een belangrijke speler op het wereldtoneel - ook al gaat hij nogal eh... ouderwets gekleed. :)
In tal van boeken, ook van theologen als Kuitert, Wiersinga en Miskotte, is twijfel een vaste factor. Gelovigen die niet twijfelen, althans in hun spreken en schrijven, zijn volgens mij behalve oersaai, regelmatig ook enigszins onverdraagzaam, is mijn indruk. Maar ik verrichtte er geen wetenschappelijk onderzoek naar.
Lezenswaardige en boeiende dagcolumn.
ik kan je verzekeren dat de meeste gelovigen ook nog vaak twijfelen, en dat twijfel vaak een integrerend bestanddeel is van het geloof van veel mensen. Meestal is men van een paar dingen zeker, bijv. van het bestaan van God, van een hiernamaals en van een beoordeling van het leven na afloop ervan, maar als je doorvraagt naar waar ze nu écht zeker van zijn, merk je dat ze onzeker worden of het antwoord schuldig moeten blijven.
Die twijfel is ook vaak de reden van het 'reli-shoppen', waarbij men zelf een pakket samenstelt van allerlei - vaak tegenstrijdige - elementen uit allerlei leren, religies en stromingen.
Ik denk dat twijfel bij het leven zelf hoort, of je nu gelooft of niet.
Zo kan ik me nog goed herinneren dat prof. Van der Woude, de toenmalige decaan van de theologische faculteit van de RUG, in 1983 tijdens een college desgevraagd verklaarde 'Ik twijfel nog dagelijks'. Dat was heel eerlijk, maar ook wel wat onthutsend. Hij staat daarin niet alleen.
Het geloof kan mensen trouwens niet alleen aanzetten tot het begaan van vreselijke misdaden, maar hen ook inspireren tot grootse daden (zoals bijv. bij Martin Luther King, moeder Theresa, Hammarskjöld e.a.). Ik denk daarom dat het van de mens zelf, van zijn instelling, afhangt wat hij of zij met het geloof doet. Dat geldt in feite voor alles.