Ons kent ons nog niet.
Omdat de echt onbetaalbare klant koning is, rollen ogen verrukt op stelen uit. Even kijken hoe zij naast haar schoenen loopt...super! Kunst is het likken en zij maar stikken van de lach of het schiet niet op. Zie later dan maar eens uit de hoogte van Uw beroep een hobby te maken...verkoop je nog geen reet. Dat komt omdat U het verschil niet weet tussen armoede en armoedig. Daar helpt geen lieve droombaan tegen...de tijd dat aan gezichtsverlies lijdt, is ook maar hebbelijkheid. Doe je niets aan.
En wat schuift dat nou; rondscharrelen in de keuken van een gedoodverfde zaak...omdat je toch érgens die angst wilt verbloemen, als iedereen maling heeft aan Uw dodelijk vermoeiende kapsones. Wat eigenlijk verboden zou moeten worden, hoe druk kan personeel zijn; je zou die ogen eens de kost moeten geven.
Dat heb ik nou ook altijd; zeg kreupele en bijkans armer maken dan het is. Zo op het blote oog is Mevrouw dus helemaal zeker van haar zaak; wie verdacht veel weg heeft van de buitenkant is ordinair genoeg mee te scoren op internet...het is maar net wat je lastig vindt. Geen twijfel houd U niet voor mogelijk, lieve kippige liplezer, natuurlijk was dit nooit de bedoeling. Dat laat zich zo graag kennen ook; het is niet meer, uit het oog gegrepen.
Dat hele droomboek is op den dure Nederlander na, gedrukt alsof het er niet om liegt, nietwaar? Voor het zelfde geld is elke armoedzaaier vindingrijk zat. Lulverhalen, daar niet van. En net als je het voor gezien had, holt de tijd drie rijen sterk naar achteren uit. Omdat je armoede algauw over het hoofd ziet, dan is het er ook niet.
yahoo.comGeplaatst in de categorie: maatschappij
armoede
219
Geef je reactie op deze inzending:
even op me in laten werken, ja dat moet soms bij jouw schrijven.
Het onderwerp hier is die "boekwinkel-mevrouw",
die het had over...armoedzaaiers die hun droomboek opkwamen halen/eisen, klopt dat?