Koopmacht
„Wilt u ook de nieuwe kaart?“, vraagt het meisje aan de kassa in de supermarkt. Ha, op die vraag was ik voorbereid. De snode plannen van deze winkelketen moet zo’n beetje elke Nederlander opgemerkt hebben. Voor mij is het duidelijk: ik heb geen behoefte aan gesjoemel met persoonlijke gegevens en inkijkjes in mijn inkoopgedrag. Ik zit niet te wachten op persoonlijke aanbiedingen en reclame.
Hoewel, ik doe graag mee als er in een supermarkt, maakt niet uit welke dat is, een leuk product in de aanbieding is. Niet omdat ik een krenterige Hollander ben, wel omdat ik graag zelf wil bepalen welke artikelen ik leuk vind en welke prijs ik daarvoor wil betalen. Daar heb ik niemand bij nodig, dat kan ik zelf heel goed.
Dus ik accepteer met een grijns de uitgestoken hand. Kom maar op met die nieuwe kaart. Het mailadres Fake229 ligt al klaar. En ook Fop179 heb ik nog in de aanbieding. Dat werkt super is tot nu toe gebleken. Met die kaarten bezoek ik zo veel mogelijk filialen; een stevig stuk fietsen heb ik daar graag voor over. Sinds een paar jaar heb ik een ruilsysteem met een paar vrienden die verspreid over de stad wonen. Ha, ik zou die gezichten wel eens willen zien van de mensen die met hun handen in het haar starend op hun computerschermpjes het inkoopgedrag analyseren. Chaos! Vertwijfeling!
Zo moet het, ook met die nieuwe klantenkaart. Want de enige die de macht over mijn inkoopgedrag heeft ben ik tenslotte zelf.
Geplaatst in de categorie: actualiteit