Liefde en pingpong één

Er was ooit een man die velen als boeiend ja vaak opwindend ervoeren. Bij wie het lichamelijke en het geestelijke uniek samenvloeiden. Wereldberoemd dan wel berucht om de openhartige beschrijving van liefde en seks. Tumultueus en weerbarstig. Bij hem waren lichaam en geest nauw verbonden. Al beschreef hij vooral het tweede, in interviews speelde hij open boek. ‘A paddle fits my hand as sweetly as a pen’: 'Een batje is mij even lief als de pen’. Pingpong was zijn ding. Wij spreken van romancier Henry Miller (New York City, 1891 – Big Sur 1980).

Millers boeken Tropic of Cancer (Kreeftskeerkring), Plexus Sexus en Nexus (The Rosy Crucifixion trilogy) en Tropic of Capricorn (Steenbokskeerkring) verslonden we met rooie oortjes. Om hun onverhulde taal, vitaliteit, vrijheidsgenietingen en sprekende kritiek op heersende waarden. Plus hun sleutelfiguren uit Franse gerenommeerde kunstenaarsmilieus. Tussen 1930 en 1940 levend in Parijs. Een vooruitgeschoven Jan Cremer, filosofischer en inhoudelijker. Wegbereider Seksuele Revolutie. Zijn boeken werden verboden in de USA. Tot 1964. Te obsceen. Verkocht onder de toonbank. Underground! George Orwell herkende vroeg zijn grote kwaliteiten. "Inside the Whale" 1940. Dat zegt alleen al veel!
Zelfbevrijdend Nederland tussen 1945 en 1975 vrat hem. Ja jonge kijkertjes dat waren tijden waarin boeken mensen bevrijdden.

Hoogst bevreemdend dat zijn cruciale pingpongbeleving is weggemoffeld. Ik vermoed door literaire droogkloten die celluloid balletjes te stuitend vinden. Hij tafeltenniste met iedereen die er toe deed. Met Anais Nin, Man Ray, Lawrence Durrell. In ‘Henry Miller Happy Rock’ door zijn Hongaarse vriend Brassaï* benadrukt Henry ”zich nooit te laten afleiden door tegenstanders. Hoe betoverend hij of zij ook moge zijn.”
De ware pingpongspirit! Overal waar Miller kwam tafeltenniste hij dagelijks. Het was zijn omgangsvoorwaarde.

Zijn nogal defensief spel noemde hij ‘Zen-like’: tastend zoeken naar waarheid en innerlijke bevrijding. Rustgevend “in deze opgefokte wereld waar alles zo snel gaat dat je altijd achterloopt”. Twijfelaars lees Will Buckley over introspectiviteit in pingpong. The Observer 21/07/2002. Ik verzin niks. Oh wat ben ik toch saai!

Maar nu de kwaadwillige geschiedvervalsing! Miller heeft niet de plaats die hij verdient. Model van evenwicht voor wankele zielen. En wie is dat soms niet? Henry Miller zocht en vond balans tussen geest en lichaam door interactie tussen intellect en sport, schrijven en pingpong. Duidelijk blijkt dat in en rond zijn liefdesbeleving. Met al zijn partners ging hij diep én speelde hij zich uit de naad achter tafel! Hij maakte van tweeën één!

Tot het eind van zijn leven bleef hij zichzelf trouw. Van een reis naar Europa na 1945 kwam hij doorgaans met een nieuwe liefde terug. Hoe oud mooi sexy blond of intellectueel ook – pingpongen deden ze allemaal! Vanaf dag 1 in Big Sur ging het liefdesbedrijf gepaard met fanatiek sporten! Men kan Henry Miller gewoon niet adoreren zonder eigen pingponggevoel. Liefst hartstochtelijk. Miller is lieve én uitslaande brand!

*1978 uitg. Gallimard; 2002 vertaling University Chicago.

Zie ook: http://books.google.nl/bo...124&lpg=PA124&dq=henry+miller+

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 1 maart 2014

zuyde038planet.nl

Henry Miller literat literatuur pingpong

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 8 stemmen 316