Wet van Michels
Rinus Michels wilde dat voetballers de grenzen opzoeken waarbij alles is geoorloofd om te winnen. Logisch inherent aan spel en spelers.
Clausewitz schreef trouwens in 1932 al zijn beroemde stelling: “Fussball ist eine bloße Fortsetzung der Politik mit anderen Mitteln." De Chinezen vonden het uit. ‘Ts’uh-chüh’(2000 voor Christus) was al onderdeel van militaire opvoeding!
Suarez’ oorlogsbeetje was dus topvoetbal omdat het de Italianen verwarde waardoor Uruguay meteen daarna scoorde en won. Vorig wereldkampioenschap sloeg Suarez tegen Ghana de bal reeds van de doellijn. Laatste minuut verlenging. Gyan miste de penalty door opvoering van de spanning. Realfussball. Krijgshaftig resultaatvoetbal gesteund door de hele regering. President Mujica vond de FIFA zelfs ‘een stelletje hoerenzonen.’
Werkte Mujica aan zijn seksappel? Mogelijk. Topvoetballers die op velden hard huishouden zijn net zo attractief voor de wijfjes als echte oorlogssoldaten. Evolutionair psycholoog Mark van Vugt ziet voetbal als ‘keiharde Darwiniaanse logica van seksuele competitie’.
De tweede wet is van ijzer en Robert Michels: ‘Organisatie is Oligarchie’. Samenleven betekent heerschappij der weinigen. Het is chaos of onderwerping aan leiders. Alle georganiseerde groepsvorming loopt vanzelf uit op oligarchie. Robert Michels onderheide zijn wet met eigen waarnemingen op diverse niveaus. Fascinerend boek. De argumenten rollen knetterend op je af. Bedwelmend non-stop eenrichtingsverkeer. In vertaling verdwijnt veel vervaarlijke magie. Hij was groot stilist.
Robert Michels (Keulen 1876 – Rome 1936) bestudeerde speciaal zich democratisch noemende organisaties en personen. Om te bewijzen dat democratie niet bestond en niet kon bestaan. Elke claim ‘democratisch’ was dus bedrog. Zijn IJzeren Wet van Oligarchie heeft geen boodschap aan goede bedoelingen. Hij nam zijn theorie zo serieus dat hij in 1923 voor Mussolini koos. Fascist zonder 'valse' democratische pretenties.
Michels´ feiten zijn fenomenaal maar zijn omgang ermee desastreus. Michels, eerder syndicalist, nam sensitief en teleurgesteld als hij was het ideaal nog steeds letterlijk. Om zijn wrok om te zetten in rancunetheorie.
Naarmate bestuurders langer zitten doen ze zich onmisbaarder voor. Steeds bedrevener ook dat hun achterban te vertellen. Die zich steeds afhankelijker waant en de cirkel rondmaakt. Door hem voel ik dit soort processen op mijn klompen aan.
Of oligarchische clausules waarmee verenigingsbestuurders hun zeggenschap vastzetten. In stichtingen voor onroerend goedbeheer. Super autoritair, je komt er als verenigingslid nooit meer bij!
Helaas verkeren andere leden vaak op een andere planeet. Ik schreeuw maar word er uitgegooid. Door de elite. En de leden.
De wetten van Michels moet je naar je hand zetten. Van Gaal laat zijn jongens zoveel mogelijk vrij om militarisme te neutraliseren. Trouwens ze moeten tegen Costa Rica. Waar het pacifisme van H.G. Wells regeert. Waar haalt dat staatje zonder leger de soldaten vandaan? Maar ze winnen wel....
planet.nlGeplaatst in de categorie: mannen
Rinus Michels
321
Geef je reactie op deze inzending:
Ik adoreer niemand - Robben niet en de fascist Robert Michels al helemaal niet. In mijn column worden Michels' feiten en analyses losgekoppeld van zijn conclusies. Ik distantieer me duidelijk daar waar hij alle democratische tekorten op één hoop gooit. Hier is niet de ruimte om op deze complexe studie uitgebreid in te gaan.
Mogelijk wreekt zich weer dat bijna niemand de oorspronkelijke klassieker hier heeft gelezen. Hoewel ik zijn interpretaties niet altijd deel verwijs ik nu maar naar prof. J.A.A. van Doorn die genuanceerd professioneel op het belang van 'Zur Soziologie des Parteiwesens in der modernen Demokratie: Untersuchungen über die oligarchischen Tendenzen des Gruppenlebens' heeft gewezen. En voor een breder publiek heeft ontsloten.
Je gedraagt je nu echt als onwetende blaaskaak met je 'We zijn meer democratie dan jij vermoedt'. Je weet niks van mijn vermoedens.