Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

MERINOWOL

Ik ben licht opgewonden. Wat zeker meespeelt is het vooruitzicht op een lange reis aan het eind van dit jaar. De voorbereidingen op deze trip – het regelen van zaken, het lezen, het zorgen voor de juiste outdoor uitrusting – het draagt allemaal bij aan de opwinding. Maar dat is het niet alleen. Vóór het zover is verhuist de organisatie waar ik voor werk en ik verhuis mee. We laten ruim tien panden achter en betrekken een gigantisch nieuw pand. Ons nieuwe stadskantoor. Een van de grootste kantoorpanden van Nederland. Hier gaan we Het Nieuwe Werken toepassen.

Papierarm, resultaat gericht en plaats- en tijdonafhankelijk werken. Dat is Het Nieuwe Werken. Dit laatste – het flexwerken – betekent dat niemand in het nieuwe gebouw een werkplek voor zichzelf heeft. Iedereen beschikt over een mobiele telefoon, een locker en een boekenplank van slechts 50 cm voor papieren dossiers. Flexwerken betekent – zeker in het begin – elkaar aanspreken op elke vorm van ongewenst gedrag. “Een handdoek neerleggen” – het gedrag van mensen in sauna’s en all inclusive resorts om een plekje te claimen - is iets wat je niet hoeft te accepteren van je collega’s. Ook volledige maaltijden boven het toetsenbord nuttigen – komt voor – of langdurige gesprekken voeren met je buurman of derden horen daar niet bij.

Het wordt survivallen. Ook daarom ben ik opgewonden. Ik kan bijna niet wachten tot het 6 oktober is; de dag van de verhuizing. Het mooie is dat ik het flexwerken mooi kan combineren met de voorbereidingen op mijn reis. Een van de tips die ik van een ervaren trekker kreeg was: koop een paar shirtjes van merinowol. ‘Liefst van Icebreaker‘, zei ze. ‘Ze zijn wel prijzig, maar dat zijn goeie.’
‘Waarom?’ vroeg ik. ‘Je gaat stinken’, zei ze. ‘En met die shirtjes duurt het langer voordat anderen het gaan merken.’

Bij de Hema vond ik een pullover van merinowol. Een aanbieding. Weliswaar geen Icebreaker, maar toch. De helft is merinowol, de andere helft synthetisch.

Ik draag ‘m nu vijf dagen. Bij wijze van test op de houdbaarheidsduur. Mijn naasten vraag ik eerst of ze iets opvalt; in tweede instantie bied ik hen mijn oksels aan. Het truitje heeft door verschillende oorzaken al het nodige zweet moeten afvoeren. Maar ik ontvang nog geen klachten. Nu mijn collega’s nog. Collega’s die ik niet ken en voor het eerst mijn directe buren worden. Als ik in het nieuwe kantoor start, staat de teller op 18 dagen zonder wasbeurt. De nieuwe setting met dagelijks andere collega’s naast me is een prima testcase voor mijn trekking na deze verhuizing. Ik wacht in spanning af of, wanneer en hoe ik aangesproken word…

Schrijver: de Thuistoerist, 22 september 2014


Geplaatst in de categorie: reizen

3.5 met 4 stemmen 258



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gé van Dam
Datum:
26 september 2014
om te smullen Chris! de eerste en laatste zin: daar zit het allemaal tussen! als een broodje verhaallijnen, met van die pittige korte zinnetjes voor de bite, en een nieuwewerkendressing, hmmmm smullen mag weer bij het toetsenbord ;-)
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
22 september 2014
Heel humoristisch hoe je je verandering van werkplek verwoordt als een spannende, lange reis, die je gaat maken. Ik dacht eerst echt, dat je naar de Noordpool zou gaan of zoiets.
Merinowol tegen de zweetstank. Grappig hoe je daar op in bent gegaan! 50% synthetisch, vergeet het dan maar! Overigens is die angst voor okselgeuren je aangepraat door deze steriele cultuur, die huivert voor oerkrachten als natuurlijke geuren.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)