Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Valentijnskwelling

14 februari was Valentijnsdag en mijn zoon van elf had graag een kaart gekregen. Maar omdat er op school geen aandacht aan werd besteed, meisjes op die leeftijd nog niet altijd durven en mijn zoon tot nog toe nauwelijks aandacht voor de liefde had, is het er niet van gekomen. De brievenbus bleef leeg. Zelfs bol.com en de belastingdienst wisten ons huis die dag niet te vinden. De stemming in Huize Harmsen was daardoor enigszins bedrukt en mijn zoon verbeterde uit frustratie een record op de Wii door alle tanks kapot te schieten.

Als goede vader had ik natuurlijk zelf een kaartje kunnen schrijven. Dan hadden vreugdekreetjes door het huis geklonken en had ik, met hoge stem, een verslag gekregen van hoe graag hij een kaartje wilde en die ook had gekregen en toen hij naar de brievenbus liep en toen hij daar een envelop zag liggen en toen hij zijn naam zag staan en toen hij de envelop openmaakte. En ik heb daar wel over nagedacht. Ik leg een kaartje neer en over een paar maanden kan ik hem dan vertellen dat ík het was die het kaartje heeft geschreven. Of ik laat het zo. Maar toch heb ik het niet gedaan.

Valentijn en kerst zijn voor mensen die er om wat voor reden dan ook niet aan mee doen een kwelling. Je verwacht, hoopt, verlangt, smacht maar het gebeurt niet. Je moet verder met teleurstelling, pijn en verdriet en precies daarom heb ik het kaartje niet geschreven. Je gevoelsleven wordt zoveel rijker als je ook de emoties leert ervaren die zich aan de andere kant van het spectrum bevinden. Afgewezen worden, falen, eenzaamheid, buitensluiting; ze maken je klaar voor het echte leven, laten je intenser genieten van goede muziek en maken je als persoon rijker en completer. Als goede vader heb ik ervoor gezorgd dat mijn zoon beseft dat niet alles gebeurt zoals hij wilt en dat ‘groei’ te maken heeft met hoe je daarmee omgaat. Wat een opvoeding krijgt die vent!

Andere mensen proberen uit alle macht de teleurstelling van afwijzing met Valentijn te voorkomen door achter elkaar aan te gaan hossen met veertig bier achter de kiezen. Door blij te doen of te zijn wordt elke ‘moeilijke’ emotie afgewend en stopt de groei. De onvolwassenheid die daaruit voortvloeit uit zich verder onder meer in drugslabs, vreemdelingenhaat en infantiel gezang. Ook mooi.

Volgend jaar stuur ik mijn zoon een Valentijnskaart met de volgende tekst: Lelijke gast. Je hoort er niet bij en zal er ook nooit bij horen. Niemand vindt je leuk en ík al zeker niet. Blijf maar lekker alleen en speel maar lekker met je zielige tankjes. LOL.
Wat zal mijn zoon een rijk gevoelsleven ontwikkelen.

Schrijver: Marcel Harmsen, 20 februari 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.2 met 4 stemmen 153



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
nita
Datum:
21 februari 2015
Het is ontzettend mooi als een schrijver je gedachten in woorden weet om te zetten. Tevens is het vaak confronterend, want waarom doe je het zelf niet?
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
21 februari 2015
Je wilt je zoon harden tegen het afgewezen worden en het wellicht niet vinden van een ware geliefde, maar daarmee pak je ook zijn ideale droombeelden af en die zijn nu juist zo belangrijk om positief door te gaan en wellicht wel een geschikte geliefde te vinden. Jij hebt je vrouw toch ook niet uit lakse, kleurloze, Spartaanse, sociaal-buitengesloten banaliteit ontmoet?...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)