Opstelten
Hij was in het nieuws deze week. Met name gisteren. Ivo Opstelten, Minister van Justitie en Veiligheid. Als je hem niet zou kennen en hem door de straat zou zien lopen, zou hij een opvallende gestalte hebben. Fors, maar niet beangstigend. Toch zou je natuur je op scherp zetten wanneer hij met zijn norse gezicht op je af zou komen.
Opstelten was dus in opspraak.
Hij zou zijn handtekening hebben gezet onder een akkoord voor het salaris van een ICT'er. Dat salaris was drie keer de Balkenende-norm. Eigenlijk mag een topfunctionaris (want dat is een ICT'er blijkbaar) niet boven de Balkenende-norm uitkomen. Opstelten mocht wel een uitzondering maken, als hij de Tweede Kamer hierover had geïnformeerd. En dat had hij niet gedaan.
Ik vond het onbenullig nieuws.
Ik zag Opstelten zitten in zijn kantoor met twee stapels papier. Keurig gesorteerd door zijn secretaresse Toos. Uit Rottterdam-Zuid natuurlijk. Op één stapel zat een post-it met de tekst 'Doorlezen'. Op de andere stapel zat een geel papiertje waar 'Onderteken, Toos' op stond.
In de laatste stapel zat ook het document van de dikbetaalde ICT'er.
Na het lezen van het betreffende document moet Opstelten gedacht hebben: 'Ah, hét hoofdpijndossier van de politie.' Het wemelde van de problemen binnen de automatiseringsafdeling van de politie. Al jaren stapelde de ene na de andere systeemfout zich op. En dat binnen een veiligheidsdienst! Oplossen dus. Het kost wat, maar dan zijn we er ook vanaf, moet hij gedacht hebben.
De Minister plaatste zijn krabbel.
Even moet het door zijn hoofd gegaan zijn: moet ik hierover de Kamer informeren? Dat lijkt me niet. Er is niemand gebaat bij nog meer problemen. Meer onwerkbare situaties. Bij het opstarten van je politiecomputer moest je al zeven foutmeldingen wegklikken, voor je bij het bureaublad kwam. Elk kamerlid wist dit. In de wandelgangen werd er zelfs cynisch over de 'ok'-start-up van de politie gesproken.
Verantwoording afleggen niet nodig vond Opstelten.
Morgen is het maandag. Dan loopt Toos het kantoor van de Minister van Justitie en Veiligheid als eerste binnen. Zij is er altijd een kwartier voor Ivo Opstelten. Ze zet dan koffie en maakt een schaaltje met koekjes en ze legt de kranten klaar. Het is een rustig begin van een nieuwe week, waarin Toos en Ivo veel met elkaar via gele papiertjes communiceren. Daarom vond de minister het belangrijk om elke maandag eerst rustig bij te praten.
Wanneer hij morgen binnenkomt hangt hij zijn jas op. Toos vraagt of de koffie op tafel kan komen? 'Natuurlijk' bromt Opstelten dan. Het is nog vroeg. Snel verdwijnt hij nog even naar het toilet. En wanneer hij daarvan terugkomt wrijft hij in zijn handen en loopt hij naar Toos. Hij geeft haar drie zoenen en knijpt haar bijna fijn in zijn armen. Daarna zegt hij: Lekker Toos! Hij pakt een stoel en begint hij over zijn kleinkinderen. Over zijn tuin en de regen. Misschien over Feyenoord.
Maar zeker niet over een ICT'er.
Geplaatst in de categorie: politiek
Om langdurig gezichtsverlies af te wenden, stapten ze nu maar zelf op, ter voorkoming van een lange, publieke martelgang door de oppositie in de Tweede Kamer en de opjagende media. Twee VVD-brompotten, die als laffe honden met de staarten tussen hun achterpoten uit zichzelf opzouten. Een nationale feestdag.
Maak je over hen geen zorgen, want hun bankkluizen puilen uit van de euro-briefjes en via via krijgen ze wel weer een of ander dubieus topbaantje in erudiet luilekkerland, al hebben ze dat allang niet meer nodig.
Ze zullen herinnerd worden als door de mand gevallen leugenaars, die bijna vijf miljoen aan staatsgeld vergokt hebben, nota bene aan een topcrimineel. Als die Cees Hasjdealer nog leeft, kunnen we dan niet dat onrechtmatig weggegeven geld terug eisen, omdat het transparante goochelduo Ivo & Fred niet toerekeningsvatbaar verklaard kan worden.