Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De bevrijding

Voor Hollanders was de bevrijding een geheel andere gebeurtenis dan voor inwoners uit het zuiden en oosten van Nederland. Mijn moeder was zo’n Hollander. Voor haar was de bevrijding het moment dat de Duitsers uit een geconfisqueerd huis vertrokken en dat geallieerden in vrachtwagens Oegstgeest binnen reden. ‘Ik mocht op schoot bij een chauffeur. Het was één groot feest!’

Voor mijn vader was de bevrijding ook een absurde gebeurtenis. Hij stond begin april op het land te werken. Er moest misschien iets gezaaid of gepoot worden en anders moest er wel onkruid worden getrokken. In ieder geval was het een gewone werkdag.

En toen kwamen de tanks. Ze reden over de weg en de torens met de kanonnen draaiden van links naar rechts. ‘Ik dacht nog, ze kunnen zomaar op ons schieten.’ Maar dat deden ze niet. Ze reden verder en Noordsleen was bevrijd. En de boer, zo luidt het gezegde, hij ploegde voort. Mijn vader werkte voort.

Later ging hij terug naar het dorp. Daar was een kamp opgeslagen met Poolse militairen. Ze deelden eten uit. Mijn vader vertelde dat hij de soep zo lekker vond, dat hij nog een bord nam. En nog een bord nam. En nog een bord nam. De Polen genoten van de dertienjarige jongen. Maar daarna kwam het hoofdgerecht. Mijn vader zat vol en kon niet meer.

Oorlog is absurd. De bevrijding dus ook. ‘Bij Hooghalen,’ vertelde mijn vader, ‘daar is nog gevochten. Daar zijn nog mensen omgekomen.’

Schrijver: Jan R. Lønsing, 9 april 2015


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.0 met 2 stemmen 1.110



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)