tabblad: dagcolumn

Geloof en Wetenschap

Omdat de Volle Maan er weer aan drijft te komen, en omdat die van augustus altijd een hele heftige belooft te zijn, ging ik op het www kijken wanneer dat evenement precies plaatsvindt.

Een behulpzame persoon in Dordrecht schrijft op zijn site (Astroblog) dat op zaterdag 29 augustus 2015 om 20 uur 35 een zogenoemde Supermaan te bewonderen zal zijn.
De volgende dag, zondag om 17 uur 'staat' de Maan op haar dichtst bij de Aarde (Perigeum).
Op driehonderdachtenvijfigduizendtweehonderdnegentig kilometer afstand. Gelukkig hebben we getallen: 358.290 km.
Met de snelheid van het licht (±300.000 km/sec) ben je daar gauw, maar als je met de snelheid van het geluid zou reizen, die 343 meter per seconde bedraagt, dat is ongeveer 1 km in 3 seconden, oftewel 1234,8 kilometer per uur (makkelijk te onthouden), dan straal-jaag je daar in ongeveer 290 uur naartoe.
Een enorme, trommelvliesverscheurende knal op Aarde zou je dan pas 12 dagen later op de Maan kunnen horen, als er een geluidsvoortplantend medium zou zijn, zoals de lucht van de Aardse atmosfeer. Maar die is 't er niet. Daarom is het zo stil. Daarom horen we zo weinig van de Maan. En Zij van ons. Af en toe wat Michelinmannetjes in zo'n sigaar die dan wat onbegrijpelijks doen en hun spulletjes niet achter zich opruimen.

In dat Astroblog, en daar ging het nu even om, staat een soort stellingname, een paar zinnen, die (aan) de lezer duidelijk moet(en) maken dat de schrijver een wetenschappelijke invalshoek heeft. Ik vind dat altijd heel vertederend, zo'n ik-hoor-niet-bij-die-zweverige-astroloogen-hoor zin. Terwijl als er iets zweverig is, dan is het wel de Maan, en de Aarde, en de Zon, en Superman natuurlijk.

Hier komt die zin over het begrip Supermaan:
"een term die feitelijk uit de Astrologie afkomstig is. Astronomisch heeft het weinig betekenis, behalve dat de Volle Maan tijdens supermaan zo’n 14% groter is aan de hemel dan bij apogeum (verste punt). En nee, de supermaan zorgt NIET voor rampen."

Zo, alle juridische claims in verband met rampen en calamiteiten tijdens dit weekend zijn hierbij ongegrond verklaard, zou ik zeggen. Ga maar naar de Astrologen, de Waarzeggers, de Wichelroedelopers, de Weerwolven en de Heksen. Kortom: de Gelovigen. Vooral als NIET uit blijkt te komen wat ze voorspeld hebben, zoals genezingen, betere tijden, financieel voordeel of de gedroomde partner.

Terwijl ik nadacht over de schijnbaar onoverbrugbare en onverzoenlijke tweespalt tussen de gelovigen en de Wetenschappers, kwamen de volgende ideeën bij me op:

De Wetenschapper gelooft niet in de veronderstellingen van de Gelovige.
De Gelovige gelooft niet in de veronderstellingen van de Wetenschapper.

De Wetenschapper gelooft in de (denk-)methodes en conclusies van de Wetenschap.
De Gelovige gelooft in de (hart-)methodes en openbaringen van het Gevoel.

De Wetenschapper denkt waarheid te vinden door te bewijzen dat het tegengestelde niet waar is.
De Gelovige denkt waarheid te vinden door zich met hart en ziel open te stellen.

De Wetenschapper gelooft in de kracht van het Brein en het Verstand.
De Gelovige gelooft in de kracht van de Geest en het Hart.

De Wetenschapper denkt dat hij (en ieder ander) zijn Brein IS.
De Gelovige denkt dat de Wetenschapper het een en ander vergeet.

De Wetenschapper gelooft in de kracht van Taal en de naadloze sluiting van formules.
De Gelovige gelooft in de kracht van Taalformules (wat hij Bidden noemt) en de ruimte tussen de woorden (die hij Genade noemt).

De Wetenschapper gelooft alleen in z'n Privéleven.
De Gelovige is alleen Wetenschapper tijdens z'n Werk.

De Wetenschapper vindt Geloof alleen interessant als studieobject om de absurditeit ervan aan te tonen.
De Gelovige vindt de Wetenschap alleen interessant om de grootsheid van de Schepping aan te tonen.

Of je nu het een of het ander bent, of allebei, of geen van beide, het is en blijft een belevenis voor het verstand, het brein, het hart, de ziel, de geest, het gevoel, de emotie, de ogen, en al die andere opmerkingsgevoelige afdelingen die we in ons herbergen, of die de Schepping of de Evolutie in ons heeft doen terechtkomen, om die 14 procent grotere Maan bij opkomst om 20 uur 35 te aanschouwen.

Omdat de Maan precies aan de andere kant van de Aarde staat als de Zon, komt ze op als de Zon ondergaat. (Bij wijze van spreken natuurlijk, want er komt niets op en er gaat niets onder in deze eeuwige dans van de om elkaar heen en met elkaar mee draaiende Hemelse Wezens).