Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Als jij de mijne likt...

Het televisieseizoen is weer vol op stoom en de kirrende en hijgende beeldscherm-ego’s leggen weer heel wat bezoekjes bij elkaar af. Soms denk je wel eens dat het bij televisie maar om een paar mensen draait en dat is ook zo. De grote Mol dirigeert het hele circusorkest en de rest keft en kwijlt en draait en springt door brandende hoepels.

De vrouwtjesMol zit bij de mannetjesLeeuw, de mannetjesLeeuw gromt bij de vrouwtjesMol, Peter masseert Nicolette, Nicolette paait Jeroen, Jeroen prikkelt Peter, Peter beknuffelt Nicolette en Eva denkt stiekem aan Matthijs. En overal daar doorheen loopt Jort. Want die kan zijn plek niet vinden. Net als Beau. En dat vind ik eigenlijk wel weer charmant. Het is een likken en gelikt worden van jewelste. De studiovloeren zijn vaak nat van het tongvocht. Als het tenminste tongvocht is maar dat weet alleen Albert. En Jeroen speelt vanaf januari dagelijks in een politiesatireverkrachtingskomedie. Want hij kan het állemaal en zijn geloofwaardigheid lijdt er geen moment onder. Hoe mooi wil je het hebben? Acterende cabaretiers, zingende actrices, kwissende soapsterren en dansende schansspringers. Nederland vindt het prachtig. Dat is nou cultuur waar we trots op zijn. We? Ik dacht het niet.

Het lijkt allemaal wel een beetje op die bedrijvenparken langs snelwegen. Daar komen er steeds meer van, niemand wil ze, niemand vindt ze mooi en niemand weet wat ie er tegen moet doen. Zo denken veel mensen geloof ik ook over Nederlandse televisie. Het is toch van de zotte dat Frans de rijkste tv-presentator van Nederland is? Je wordt in dit land niet rijk met goede ideeën over duurzaamheid maar met flauwe liedjes voor het volk die luidkeels meegebruld kunnen worden op pleinen waar de grootste familie van Nederland een kleffe vinger in de pap heeft. Een grote familie, dat is het. Maar ik moet onze nationale televisiefamilie eerder denken aan Festen dan aan het Kleine Huis op de Prairie. Something’s rotten in the state of Denmark. Maak daar maar Holland van. Ik ben een afhakende kijker. Wat een gedoe allemaal. Ik kan soms intens verlangen naar de Willems en de Berends en de Sonja’s. Maar die tijd is voorbij. Voorgoed.

O ja; vanaf 1 november ben ik te zien in een commercial van een bekende supermarkt. Kijken hè?

Schrijver: Marcel Harmsen, 9 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.8 met 4 stemmen 13.418



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
9 oktober 2015
Mooi hoe je dat incestueuze geflikflooi van die tv-terroristen aanpakt. Het is inderdaad te walgelijk voor woorden hoe ze elkaar over en weer in hun programma's uitnodigen, waardoor we steeds tegen dezelfde koppen zitten aan te kijken en het intellectuele niveau een perpetuum mobile is. Volgens mij zijn al die mediageile selfkickers ernstig verslaafd aan aandacht en ligt daar een ernstige persoonlijkheidsstoornis aan ten grondslag, die ons kijkgenot dagelijks vergiftigt met borrelende blubber. Ooit was er 'Man Bijt Hond'!... Sonja B. was onlangs nog op tv bij dat schilderijenprogramma van Hanneke G., wat zul je gesmuld hebben van haar rimpels en ingezakte decolleté!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)