Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Gift

Ik weet niet hoe het met u zit, maar eigenlijk ben ik al dood. Tenminste, als ik de commercials van de laatste tijd moet geloven.

Eerst zat ik niets vermoedend, met mijn hand in een bak paprikachips. Op televisie zag ik een helder kijkende mevrouw, in badpak. Ze zei tegen ineens tegen me: 'Dat dacht ik dus ook.' Ik had even gemist wat ze bedoelde. Maar het bleek, dat ik er aan moest denken, dat ik binnenkort ook een donorlong nodig had. 

Of moest ik hem nou geven?

Een beetje uit het veld geslagen, propte ik nog een handje zoutjes in mijn mond. Maar traag kauwend, keek ik nu in de betraande ogen van een Afrikaanse vrouw. Haar dochtertje was zojuist overleden aan Aids. Of ik dat wilde voorkomen door een overschrijving te doen? Dat werd me met omwegen gevraagd, door het Aidsfonds.

U moet begrijpen, het was half elf in de avond en ik zat op de bank om te relaxen. Niet om al het leed van de wereld, geconcentreerd in me op te nemen. Ik bedacht me ook nog dat ik enkele dagen daarvoor, was gebeld door het Oranjefonds. De telefoniste vroeg of ik misschien de mevrouw was, met een Indonesische naam, die dit nummer had opgegeven. Toen ik haar kort en bondig uitlegde, dat het incassobureau dat ook elke twee weken aan me vroeg, snapte ze dat er iets niet klopte. Maar voor de telefoniste maakte het weinig uit, of ik wel of niet die mevrouw was. Ze pakte gewoon door en vroeg me of ik weleens op de burendag was geweest? Even werd ik enthousiast, want ik vind het wel goed dat er zoiets bestaat. Dat was direct de valkuil, want de telefoniste vroeg direct, of ik dan ook 'vriend van het Oranjefonds' wilde worden.

Ik hapte naar adem.

Een fonds dat burendag organiseert en mensen die geld doneren 'vriend' noemt. Een andere stichting zoekt donoren, maar suggereert dat jij binnenkort op die andere stoel zit. En een fonds dat de gevolgen toont van Aids om je te laten doneren.

Via de dreigende marketing, een gulle gift lospeuteren. Er bekruipt mij telkens, een naar gevoel.

Schrijver: Gustaf Kreuz, 18 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 3 stemmen 177



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
18 oktober 2015
Kijk Gustaf, om te beginnen moet je dit soort dingen helemaal niet later op de avond bekijken, is net als met vampier films, kijk ik ook niet net voor ik ga slapen. Maar het is een bekend fenomeen dat men op de gevoelens van de mens inspeelt en alles inzet, echt ALLES. En het meest lugubere is dat we middels een kaarsje van €1,- te doneren kunnen voorkomen dat een allerliefst kind niet in de aids tragedie valt. Tja: eigenlijk zijn we al dood van binnen in elk geval want als we alle goede doelen doneren, vraag ik me altijd af: wat zal de directeur van die organisatie deze keer weer voor een auto kopen? Direct inkoppende column.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 oktober 2015
Húh, was die beauty in strak badpak ook bij jou in huis? Ik dacht nog, het zal wel over shampoo gaan of de noodzaak van veel bewegen. Het filmpje is te gelikt om te geloven, dat die bewuste dame werkelijk een longoperatie heeft ondergaan. Het is vast gewoon een model. Het is wel knap gemaakt, want je schrikt je meteen te pletter, wanneer ze uit het zwemwater opduikt en die schrikbarende woorden op ons bord gooit. Het had even daarvoor nog erotische tinten, bewust gekozen om onze aandacht te prikkelen. Indirect is het natuurlijk een antirookreclame, maar dat houden ze in het midden. Als niet donorgeregistreerde duik je natuurlijk direct in de schuldpositie en dat is precies waar ze op azen. Schuldgevoelens losweken om maar overstag te gaan. Reclame is een en al criminele misleiding. Het is één van de voorwaarden tot overlevingszin om zo snel mogelijk immuun te geraken voor alle reclames.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)