Discriminatie

Wij discrimineren allemaal. Wat zegt u, u niet? Sorry dan heb ik u niet bedoeld maar de rest doet het wel degelijk. In letterlijke zin betekent discrimineren: het maken van onderscheid.

Daar zijn we de hele dag vrijwel continu mee bezig. Schat wil jij pindakaas op je brood? Nee doe maar gewone kaas. Discrimineren zit ons in het bloed. Sterker nog, zonder discriminatie waren we niet de mens geworden die we nu zijn. Het hele leven is er van doordrenkt. Geen zoogdier zou de planeet bevolken als het ontbrak. Discriminatie in alle soorten en maten heeft ons gemaakt tot wat we zijn en het weelt tierig door. Het lijkt wel onkruid. Maar, op bepaalde gebieden, een noodzakelijk onkruid anders zouden we al snel het loodje leggen.

In feite nemen we, licht generaliserend, continu beslissingen om ons bestaan op deze planeet zo aangenaam mogelijk te maken. Sommige dingen kan je niet kiezen zoals je ouders bijvoorbeeld maar daarna ligt de lange weg open met om de zoveel meter een kruispunt waar je moet bepalen welke richting je inslaat. Welke opleiding ga je doen. Wat voor partner zoek je. Waar gaat de vakantie heen. Vier je nog Sinterklaas of alleen nog maar kerst. Nou en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Als je het ene kiest wijs je voorlopig het andere af. Het liefst slaan we geen al te onbekende richtingen in want daar ligt het gevaar constant op de loer.

Als we kunnen aanvaarden dat discriminatie een natuurlijk gegeven is zouden we wellicht aan ons zelf kunnen gaan werken om de scherpe kantjes er af te halen. We komen nu bij een vorm van discriminatie terecht waarbij we af en toe met de handen in het haar zitten. Hoe gaan we met elkaar om in een samenleving die hier in pakweg slechts een halve eeuw is veranderd van blank naar veelkleurig. Van hervormd, katholiek en gereformeerd naar een keur aan wereldreligies en culturen.
De angst voor het vreemde is een natuurlijke angst en was in principe een adequaat hulpmiddel bij overlevingsstrategieën. Zo was het vroeger toen we nog in de oerwouden en over de toendra’s zwierven en zo is het eigenlijk nog vaak. Dat verdwijnt zo maar niet uit het oerbrein waar primitieve systemen nog steeds een grote rol spelen. “Anders” is nog steeds “gevaarlijk” en dat is niet simpel door rationele overwegingen weg te poetsen uit ons hoofd ook al verschijnen er dagelijks geen leeuwen, beren, wolven of vijandige stammen meer op ons pad. We lopen in feite met het primitieve gedeelte in ons brein een beetje achter de feiten aan. We zijn ingehaald door de snelle mondiale ontwikkelingen en aanpassen kost tijd en inspanning. Als we echter kunnen aanvaarden dat discriminatie ons in het bloed zit bestaat er ook de mogelijkheid om ons te wapenen tegen de uitwassen ervan. Onderkenning staat aan de basis van nieuw te verwerven inzichten.

Grote groepen op deze aarde hebben op dit moment niet veel keuzemogelijkheden door omstandigheden ze opgedrongen door machtige en sterk discriminerende medebewoners. Maar ook onder beroerde omstandigheden proberen we in het algemeen er het beste van te maken. Soms neem je dan een gammel bootje om te ontsnappen uit de hel waarin je leeft en aanvaard je, noodgedwongen, de risico’s die op de lange onbekende weg voor je liggen in de hoop op een leven met wellicht iets minder discriminatie.

Wat zegt u...en die gelukzoekers dan? Tja zijn we dat niet allemaal uiteindelijk.

discriminatie oerbre oerbrein omstandigheden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 15 stemmen 259