Parijs
Montmartre, de Sacre Coeur, de Notre Dame en de Eiffeltoren. Ze staan er verslagen bij, na de gruwelijke aanslagen van vrijdagavond in de stad. Een aantal terroristen, met hun laffe daden op mensen als u en ik.
Ze zouden 'strijden' voor een vrij Syrië. Maar op onschuldige mensen schieten is geen strijd. Dat is een éénzijdige en puur egoïstische daad, die elk menselijk besef of doel overstijgt.
Ik vraag me eigenlijk af of we van terrorisme moeten spreken? Want gaan we alle daden, die niet te voorkomen zijn, terrorisme noemen?
Met verslagenheid heb ik de berichtgeving vrijdagavond en -nacht gevolgd. De 'waarom' vraag kwam niet eens in me op. Dit is niet te begrijpen. Dit zijn onmenselijke daden.
Ik hoop dat de wereld niet verder veranderd in een beveiligde omgeving. Waar je eigenlijk altijd alert moet zijn. Toen ik zaterdagochtend in de stad was, viel er een fiets. De wind droeg de klap door de straat. En ik zag de geschrokken gezichten van de mensen. Eén seconde maar misschien, maar de angst is binnengedrongen.
Ik moest eraan denken dat onder de Arc de Triomphe, de vlam brandt voor de onbekende soldaat. En deze dagen voor de onschuldige, omgekomen in de stad. Om ons eraan te herinneren, dat wij nimmer moeten zwichten voor daden als deze.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
de levenden, de doden,
de handbreed, die ons scheidt, is klein,
wij zijn tesamen ontboden voor het gericht ...
Gedenk de liefste, die hier ligt,
de broeder, vrind of vader,
maar gun Uw ogen wijder zicht,
aanzie het land en alle mens tegader,
hoor dit bericht:
Wij staan tesaam voor het gericht
voor goed of kwaad te kiezen,
een volk dat voor tirannen zwicht,
zal meer dan lijf en goed verliezen,
dan dooft het licht.
~ Hendrik Mattheus van Randwijk, 1906-1966,
dichter, prozaschrijver, verzetsheld, journalist
Wel dacht ik lang na over de laatste zin van Gustaf. Deze luidt: 'Om ons eraan te herinneren dat wij nimmer moeten zwichten voor daden als deze.' Op zich een dappere en goede instelling. Maar wat als je zoon en dochter nooit meer terug komen van een rockconcert? In welke fase duikt dat 'nimmer zwichten' dan op?