Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Mijn eigen Kabouter

Ik was dol op de leesboekjes van Wipneus en Pim, niet in het minst door de fantasievol getekende omslagen. Wipneus en Pim waren kabouters die avonturen beleefden. Ergens moet ik nog twee van die boekjes hebben liggen. De schrijver was oa BG of AB van Wijckmade, een pseudoniem. Hij schreef meer dan twintig delen. Sinds lange tijd heb ik niet meer aan deze boekjes gedacht.

Tot voor kort.
Ik vond in het doosje ‘spullen van mijn vader’, spullen van mijn vader. Waaronder een foto van Minderbroedersklooster Alverna. Mijn vader heeft daar waarschijnlijk een tijdje als Franciscaan gezeten rond zijn zeventiende.
Maar wat heeft mijn vader te maken met Wipneus en Pim?

Achter het pseudoniem BG van Wijckmade gaat een man schuil die Broeder Gregorio heette, het BG van zijn ene pseudoniem.
Deze broeder misbruikte kinderen en komt voor in het rapport van de Commissie-Deetman. En schreef na zijn gevangenisstraf de boekjes Wipneus en Pim.

Ik krijg nogal wat gedachtes bij het opschrijven van voorgaande.
Moet ik de boekjes, als ik ze al kan vinden, nu anders gaan lezen?
Is mijn jeugd bezoedeld doordat ik nu weet wat voor onmens mijn favoriete boekjes schreef?
Was mijn vader op de hoogte van misbruik binnen de katholieke kerk?
Is hij zelf ooit slachtoffer geweest?

Het verhaal van je leven wordt telkens opnieuw geschreven. Naarmate je ouder wordt en je (hopelijk) geestelijk groeit kom je tot nieuwe inzichten. Soms zijn die inzichten mooi, soms vervelend en storend.

Ik ben bereid te geloven in de goede bedoelingen van Broeder Gregorio toen hij zijn boekjes schreef. Ik ben bereid te geloven dat een mens kan veranderen. En ik geloof dat mijn vader nooit iets van misbruik binnen de kerk heeft geweten of gemerkt.
En met geloven is niks mis. Behalve als het binnen een instituut gebeurt. Dan dreigt manipulatie. Misbruik. Hetzelfde voor het lenen van geld. Wie vertrouwt nog een bank? En wie vertrouwt nog een politiek leider? Wie nog een goeroe?

Ik geloof in mijn eigen Kabouter. Ik zeg niet waar hij woont, ik vertel niemand hoe hij heet en ik zorg er voor dat hij nooit aanbeden zal worden. Mijn Kabouter is helemaal mijn Kabouter. Hij is er altijd als ik hem nodig heb en ook al plaagt hij me als ik het niet zie aankomen, hij laat me nooit in de steek. Wie roept dat kabouters niet bestaan zal ik glimlachend aankijken en zonder oordeel in onwetendheid achterlaten.

Neem allen een eigen Kabouter. Je voelt je er ongelooflijk jong bij.

Schrijver: Marcel Harmsen, 20 november 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.2 met 4 stemmen 144



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
20 november 2015
Prachtig geschreven en ook ik heb een kabouter, niks een ge- misbruikte, evenmin een mismaakte. Maar WIL je wel weten wat er TOEN gebeurde, wil je dat er alle ellende van alle kabouters naar boven komt? Ik niet hoor, ik hou me bij mijn eigen kabouter, die net als bij jou soms niet laat merken dat ie er is...heel graag gelezen...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 november 2015
p.s.: Het is zelfs 'Wipneus, Pim en de toverFLUIT'!...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 november 2015
Neem de titel 'Wipneus, Pim en de toverstok', dat lijkt me makkelijk te duiden als je weet dat de schrijver van deze kabouterboekjes als leraar meerdere scholieren seksueel misbruikte. Op de Aloysiusschool in Maastricht liet de priester Edward Antoon Marie Pieters zich oraal bevredigen door zijn scholieren, soms in een vol klaslokaal en achter zijn lessenaar. Bij Wipneus krijg ik nu meteen een visioen van een neus, die sterk op een stijve penis lijkt. Ik geloof niets van de goede bedoelingen van die broeder Gregorio, hij heeft gewoon twee homoseksuele kabouters gecreëerd, waarmee hij op quasi-onschuldige wijze zijn seksuele misbruik met zijn kabouterleerlingen heeft vergoelijkt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)