Chinezen

In de trein kom ik een oude bekende tegen. Ze vraagt me waar ik naartoe ga.
'Op pad met een maatje, maar eerst gaan we chinezen.'
Ze schiet in de lach.
'Nee, niet naar een Chinese massagesalon.'
Ze legt uit:
'Weet je, mijn moeder is opgegroeid in de haven. Toen kwamen de eerste gastarbeiders, de Chinezen, enkelen versneden heroïne. Mijn moeder noemde het altijd 'chinezen'. Vandaar.'
Ze lacht herinnering.

Op een verjaardag vragen wat gasten over het wel en wee van de plaatselijke slachterij. De jarige legt uit:
'Het gaat goed, vooral dankzij de export naar China. De Chinezen
lusten letterlijk van het hele varken. Staarten, poten, snuiten, oren, alles komt op.'
De Aziaten kennen zo in ieder geval geen voedselverspilling. De ware circulaire economie? Ik denk terug aan een vriend van vroeger. Aan zijn prille liefde, de dochter van een 'echte Chinees'. In hun restaurant geen westerse gerechten. Complete kippenpoten op witte borden. De nagels er nog aan. Ook had hij het vaak over 'Foe Yong Aap'. De zoekmachine van twintig jaar later vindt het echter niet. Zijn humor? Toch een broodje aap?

Een dag later sta ik met een andere vriend bij 'mijn' Chinees. Ik hang van tegenstrijdigheid aan elkaar. Soms een week biologische groenten van de boer, deze week twee keer een zwembad van pindasaus. De gedachte aan mogelijke voorraden glutamaat achter het luikje schud ik van me af. Troost me met het idee dat ik die Telegraaf op tafel toch wel blijf begrijpen.

Nog even, dan is het Chinees Nieuwjaar. Vanaf dan wordt er veel flexibiliteit van ons gevraagd. We mogen meer dan ooit heen en weer slingeren, van boom naar boom, van uitdaging naar uitdaging, in het jaar van de Aap.

vriendschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 3.267