Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Op de fiets kom je verder

Op de fiets kom je verder.
Die slogan bedachten mijn vrouw en ik gisteren.
Zij had eerst bedenkingen, omdat je met de auto natuurlijk nog verder kwam.
Met het vliegtuig weer nog veel verder.
Toch heb ik 'm bijgezet in het grote slogan-boek dat we bijhouden.
Waarvan we dan later tegeltjes laten schilderen.
Door de firma Tichelaar uit Makkum. Van die oud-Hollandsche of Friesche spreuken.
Mei de fyts komme jo fierder. [mai de fiets komme jo fjidder]
Klinkt nog beter dan de Hollandse versie.
Mijn sterkste argument voor deze spreuk lag 'm in de diepere betekenis van 'verder'.

Zoals dat bij ons gaat, als we een geschil hebben, dan dient het bewijs voor de stelling in de praktijk te worden getoetst. Dat is ten slotte de enige realiteit die geldt. Als het daar niet stand houdt, wordt zo'n bewering naar het van holle frases uitpuilende paradijs van de ideologieën verwezen. De sprookjes, de fabels, de fantasieën, u kent ze wel: al die ideeën die aardig lijken in het begin, maar waarvan je later met het schaamrood tot voorbij de haargrens moet erkennen dat het maar goed was dat ze niet in praktijk zijn gebracht. Die rampen veroorzaken als dat wel gebeurt, zoals bij het kapitalisme of het communisme.

Dat betekende dus dat ik (want ik had het voorgesteld) deze spreuk zou testen door enkele dagen (niet zeuren, geen kleinzielig gedoe) op onze enige werkende biciclette te stappen om in de praktijk van het werkelijke leven te testen of we daar verder mee zouden komen.

Bij ons is zo'n fiets ook echt een gewone fiets. Geen versnellingen, geen elektromotor, gewoon zadel, recht stuur, terugtraprem, ielig belletje, licht kapot, plastic zadel... gewoon gewoon dus.
Kleding idem dito: geen gele truien, geen lycra pakken, geen zeemleertjes in het kruis, geen valhelm, geen handschoentjes etcetera. In mijn gewone kleren. Iets anders heb ik niet.

Waar? Ja, laten we maar de Veluwe doen, dat is toch waar iedereen door de bossen fietst?
Een mooie route, in de rust van de natuur, over zandpaden voor zover het kan.

Het was fantastisch! Ondanks de ongetraindheid, het ongemakkelijk zadel, het gezweet, de knikkende knieën, het opstuivende zand van passerende tractoren, mijn verbrande gezicht, heb ik echt het gevoel dat ik er verder mee gekomen ben.
Kijk, als je loopt, is dat wel leuk en actief en zo, maar je kómt nergens.
Het duurt eindeloos voordat je ergens bent.
Op de fiets is je reis veel bevredigender: je bent vrij geruisloos, dus dieren blijven rustig staan; je moet je toch behoorlijk inspannen, dus 't is goed voor de doorstroming en het afvoeren van de afvalstoffen; de spieren en gewrichten moeten stevig aan het werk, maar de enige blaren die je opfietst zitten op je zitvlak, niet onder je voetzolen of op je hakken. En je bent vrij snel een paar kilometer verder. Daar heb je het al: verder.
In vergelijking met de auto ben je volop in de open lucht; ga je langs paden waar auto's niet mogen komen, heb je geen last van uitlaatgassen en lawaai. Én.. je kunt bijna 'hemelsbreed' reizen, wat veel korter is dan via al die wegen.

Je ziet het: ik heb het helemaal te pakken. Voel me fit, ik gloei van de zonne-energie, ben schoongespoeld van afvalstoffen, heerlijk moe, tintelend van frisheid..
En morgen de derde dag. Die van het scheepsrecht: de proeve van de pudding.

's Nachts droom ik van de bijzondere ontmoetingen die ik heb gehad met de elementen, de dieren, de mensen, de kleuren, de geuren, de wisselende landschappen...

Het is zo goed als zeker dat de tegel met deze spreuk binnenkort boven de open haard komt te hangen.
In het Fries, dat wel.

Schrijver: Ton Hettema, 22 april 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

4.8 met 4 stemmen 128



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
27 april 2016
Bovendien niet te lang en zeker niet te váák pauzeren Ton, want 'de tiid hald gjin skoft'...!
Naam:
An Terlouw
Datum:
22 april 2016
Heerlijke zomerse column, graag gelezen enne: ik zat ff achterop...niet gemerkt?
Naam:
Ton Hettema
Datum:
22 april 2016
Ik ben ook een grote fan van Daniel Lohues
Als ik het even niet zie zitten zet ik zijn groene cd op
met het boerderijtje: Allenig II Dan kan ik weer vrijuit
ontroerd raken en traantjes laten..
Ik moet zelf ook hoognodig weer aan het componeren
ik voel het uitlopen van de notenbloesems..
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
22 april 2016
Leuke column over het vrije gevoel dat fietsen geven kan. Moest tijdens het lezen aan het Drentse 'Op Fietse' van Skik denken, waar ik altijd weer vrolijk van wordt. Graag gelezen, Ton.

www.youtube.com/watch?v=4zycc7diywE

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)