Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn van Ton Hettema

Natuur en Cultuur

Buiten kwaakt een kikker. Onze enige, pas gearriveerde Kikker.
Hij of zij zit in onze zelfgebouwde vijver. Geen kuil gegraven, maar met stenen muurtjes als een rechthoekig bassin boven de grond opgericht. Tegen een natuurlijk terraswandje aangebouwd.
Niet door mij. Door nijvere, vastberaden en sterke zwagers, met inzicht in hoe je zoiets aanpakt. Steenblokken aanschaffen, cement mengen, muurtjes metselen, stenen sjouwen, kieren dichtsmeren, 't zaakje waterpas maken... Het equivalent van wat je met taal doet als je een gedicht schrijft of een mooi stukje tekst: de juiste woorden, de juiste opbouw, in elkaar passen, ingrediënten aandragen, stroomlijnen, uitbalanceren...

Op dit stukje terrein in het land van de Ardèche mogen we af en toe bijkomen van de Hollandse Stressen. En nu was er even een open raam van luwte waardoor we weg konden hoppen. Midden in de Franse Natuur. Alle crisissen gaan aan ons voorbij. Verstoken van tv en internet. Zelfs geen telefoon – geen bereik.

Alleen voor proviand rijden we af en toe naar een dorpje in de buurt.
Vanochtend deed ik daar boodschappen in de Carrefour. Zo'n soort supermarkt ken ik niet in Nederland, groter dan Appie Heijn. Ander assortiment. Misschien als de Macro, bedenk ik nu. Waar ik nooit kom en waar je een aparte kaart nodig hebt.
Van de langzame en open natuurlijke modus stapte ik over naar de, anders normale, maar nu overdonderende snelheid van de mensenwereld, en moest ik in mezelf omschakelen naar deze modus die het zwaartepunt van het hart naar het hoofd verplaatst.

We zijn hier immers in het land van de rappe tongen en de woordwatervallen. Waar ik met mijn middelbare-school-Frans, dat uitstekend geschikt is om de taal lezend te begrijpen, tijdens conversaties zoveel mogelijk herkenningspunten uit zo'n 'rapide courant' probeert te zeven, waaraan ik me met wegslippende vingertoppen vasthoud om niet reddeloos de koude diepte van onbegrip of misverstand ingezogen te worden. Wat kunnen ze ratelen, die Fransozen. Zouden ze dat van ons ook denken? Als we maar wat wegkwaken in ons koeterwaals?

De kikker kraakt onverstoorbaar door. Met regelmatige, oplopende kwaakjes. 'n Beetje als een ratel. De Zon gaat onder. Nou ja, de Aarde draait omhoog dus. Wij verkassen van het terras, waar het gisteren en vandaag zomers was, naar binnen. Vanwege de opkomende koelte en de fanatieke steekvliegjes die onze warme blote huid bestoken met hun harpoentjes. We hopen dat Sjaak ze allemaal uit de lucht plukt.

De kwaker blijft zijn welbespraaktheid oefenen. Ik tracht fijnzinnige nuances te onderscheiden, aannemend dat zijn roep een communicatieve functie heeft. Misschien is ie op zoek naar gezelschap. Een soort natuurlijke Whatsapp-oproep:
“Viriele kikker (Sjaak van der Kwaak, 8 mnd) in nieuwbouw-vijver (rustiek natuursteen), temidden van ongerepte, voluptueuze, bergachtige natuur; in bezit van krachtige, vérdragende, bronstige, baritonale lokroep, die de belofte in zich herbergt van een overvloedige kroost kikkervisjes; zoekt maatje (vrl) om samen op zoele zomeravonden duetten te kwaken en elkaar te bespringen.
Uitstekende vooruitzichten op geluk, zomers met volop vliegen, zonnige temperaturen en elke avond tot diep in de nacht onbezorgd kwaken naar hartelust.. “

Hij weet van geen ophouden, het is dus een doorzetter.
Morgenochtend naar het dorp en zijn oproep doorsturen via nederlands.nl
Dan krioelt het in onze vijver binnenkort van die zwarte dikkopjes...

Schrijver: Ton Hettema, 7 mei 2016


Geplaatst in de categorie: vakantie

3.7 met 3 stemmen 785



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
7 mei 2016
De zeer zonnige kikker- column is gearriveerd....gezellig deze keer...
Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
7 mei 2016
Genoten van deze column. Vlot. En dan die kikker...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)