Superman

Ik snap veel. En wat ik niet snap probeer ik te snappen. Maar het gebeurt me ook weleens, dat de situatie kansloos is voordat ik aan het snappen toe kom. In mijn hoofd staat een denkbeeldig aapje met bekkens tegen elkaar te rammen om de leegte op te vullen. Mijn gevoel stuurt in paniek SOS berichten naar mijn hersens: jongens, wat moeten we!?

In zo'n situatie kun je eigenlijk maar twee dingen: lachen of huilen. En dat had niks te maken met de persoon. Ik neem niemand op de hak, maar houd dus graag mijn hersens erbij. Dat lukte dus niet.

U staat 's ochtends ook voor uw kledingkast toch? Misschien bent u het type dat al iets heeft klaar gelegd. Maar u denkt er in elk geval even over na wat u aantrekt. Toch?
Ik doe dat namelijk zelf ook. Als ik moet werken is de keuze beperkter en minder op het gevoel afgestemd. Als ik vrij ben, stem ik mijn kleding af op mijn gevoel.

Ik zat op een terras van een vrij ongezellige parkeerplaats in Duitsland. Er zaten ook ongezellige mensen en ik denk ook wel gezellige. De zon scheen heerlijk en eigenlijk deerde het me allemaal niet. Totdat een jonge dame, die niet echt mijn type was, me wel erg nadrukkelijk zat aan te staren. De blik die zegt: je hebt mayonaise op je bovenlip of die je zegt dat je zo vreselijk leuk bent. Ik niet niet ijdel, maar het moet optie twee geweest zijn.

Toen de vrouw opstond gebeurde het. Met een ogenschijnlijk charmante glimlach kwam ze uit haar stoel. Helemaal niet geïnteresseerd, maar toch kijkend zag ik haar bovenlijf achter de tafel uitkomen. Mijn oog viel op het blauwe shirt. Met Superman logo. In mijn hoofd en lijf gebeurde direct wat ik hierboven beschreef. En ik vrees dat de jongedame mijn blik goed aflas.

Met een gemengd gevoel zette ik mijn tanden in een broodje zalm.

Schrijver: Gustaf Kreuz, 13 juni 2016

Gustafkreuzgmail.com

Reizen Kleding Vrouw Kleding Vrouwen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 1.580