Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Dit noemen we voetbal

Ik vroeg me af waarom we het deden. We deden het niet om te winnen, want de kans om te winnen was minder dan vijftig procent. Sommige seizoenen, zeker toen we kampioen werden, wonnen we wel veel, maar andere seizoenen wonnen we veel minder dan de helft.

Aristoteles gaf aan dat je vrienden wordt als je samen aan een goed doel werkt. Nu vraag ik me af of het doel, een bal in een doel werken, wel zo’n doel is dat Aristoteles voor ogen had, maar we werden wel vrienden. Ook al was ik student en een ander ongeschoold arbeider, we konden met elkaar opschieten, omdat we samen werkten en elkaar nodig hadden tijdens de strijd en tijdens het drinken van bier na de wedstrijd.

Ik herinner me een keer een wedstrijd waar we met 5-0 verloren. Ik was invaller, maar mijn medespelers waren zeer blij: het was de eerste keer dat ze nog maar met 1-0 achterstonden na de eerste helft. Dit was het beste resultaat dat ze hadden, dat jaar! En 5-0 viel eigenlijk nog wel mee. Winnen zat er voor hen dat seizoen gewoon niet in, maar bier drinken, dat wel.

We deden het dus omdat we vrienden werden. We deden het, omdat je ook kon winnen als je verloren had – dat we dus trots konden zijn op wat we bereikt hadden. Ergens voor gaan, en dan verliezen. Het is natuurlijk jammer en soms ook heel teleurstellend, maar alleen al dat proberen. Daar gaat het om.

Nu voetballen 24 landen in Frankrijk om Europees kampioen te worden. Diverse supportersgroepen weten zeker dat hun land kampioen wordt en, als het niet lukt, kunnen ze teleurgesteld zijn, maar de strijd was toch mooi. Als de helden maar heldhaftig ten onder gaan. Desnoods door een fout van de scheidsrechter – het maakt niet uit. Als er maar drama is.

Dat is voetbal.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 30 juni 2016


Geplaatst in de categorie: sport

3.8 met 4 stemmen 213



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)