Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Emotie Buffer

Hoe komt het toch dat mensen zo gemakkelijk te misleiden zijn?
(Toen ik mezelf deze vraag stelde, veranderde die in: hoe komt het toch dat ik zo makkelijk te misleiden ben?). Dat komt omdat we van kindsbeen af zijn opgevoed met het idee dat je anderen moet vertrouwen, omdat je ze anders beledigt.
"Vertrouw je me soms niet?" is een emotioneel beladen vraag om gesteld te krijgen.
Daarom zal degene die zich 'schuldig' voelt 'm gebruiken in een poging 'ermee weg te komen'.
Bij nadere bestudering van dit fenomeen, stuitte ik op een observatie in mezelf: emotie schakelt het kritische denken uit.
Met emotie bedoel ik een scala van .. ja hoe moet je dat noemen.. verdovende en verlammende injecties met okergele condensaties, een soort dampachtige vloeistof, die ons (Nederlandse, wereldwijde [?] mensen van de 21-ste eeuw) hele lichaam in een mum van tijd in een staat brengt van ofwel 'hemelhoog juichend' ofwel 'dodelijk bedroefd'.
Het lijkt erop (en mezelf observerend zie ik het gebeuren) dat deze emotie -waar iedereen zo gek op lijkt te zijn- -misschien om maar wat te voelen- -en waar de amusementsmedia miljarden mee 'verdienen'- -en die zelfs met 'liefde' wordt verward- -en waar jongeren mee worden vergiftigd (als je het mij vraagt - en dat doe je nu even) - de antithese is van helder nadenken.
Ik zag dit rare fenomeen (raar voor iemand die nauwlettend waarneemt hoe 't gebeurt en wat er dan precies gebeurt) al jaren geleden, toen ik nog koordirigent was, van 'overgenomen worden' door de groepsemotie of de emotie die samenging met het lied dat werd gezongen.
Mensen vergaten volledig de betekenis van wat ze zongen, welke nuances we hadden afgesproken, en werden gelukzalig weggevoerd op de vleugels van het gezang naar vergetelheid. Waarschijnlijk, dacht ik, is deze staat van emotioneel vervoerd zijn voor de meeste mensen de ultieme reden waarom ze in een koor zingen.
Natuurlijk is daar niets mis mee, het is prima, fijn, leuk, voelt goed, maakt blij, doet de zorgen vergeten, helpt oude sores opzij te zetten en zo voorts.
Maar ik heb wel een bezwaar: het denken, of het cognitief reflecteren, wordt erdoor uitgeschakeld.
Ik moedigde de koorleden altijd aan om er niet door te worden meegesleurd, als door een overweldigend sterke branding, of een windhoos, maar altijd het mechanisme van 'mentaal wakker en alert zijn' actief te houden.
Als titel heb ik vandaag emotie-buffer genomen, omdat ik constateer dat deze emotionele staat een soort van barrière, nee een enorm, levensbedreigend intern stootkussen vormt tussen onszelf als levende, levendige, waarnemende, spontane, interactieve mensen, en de ons omringende en tot ons door willen dringende werkelijkheid.
Tenslotte echter, realiseer ik me na dit gepassioneerde pleidooi, dat er een even groot en imminent gevaar schuilt in de MENTALE buffer, waar misschien de andere helft van de Nederlanders mee rondloopt, die als een soort afketsend pantser werkt, om elke en alle ongewenste kritiek met het zwaard van hybris (hoogmoed, arrogantie, onbeschaamdheid) of zelfrechtvaardiging in stukjes te hakken.
Hopelijk is er een 'awakening' op komst, een derde weg, die een toekomst voor de mensheid openbreekt, een toekomst waarin we niet langer door de foutieve programmering van onze emoties en mentale afweermechanismen worden geregeerd. Waarin we immuun zijn voor de verleidingen, de omleidingen, misleidingen en afleidingen van 'onze' politici, verkopers, leraren, religieuze leiders, directeuren, en alle andere snoeshanen en gladjakkers van deze wonderschone en vredelievende planeet waarop we logeren..

Schrijver: Ton Hettema, 6 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.4 met 8 stemmen 350



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Joh
Datum:
16 september 2016
Graag een column (of een stuk onder een ander tabje) over wat voor jou het verschil is tussen gevoel en emotie, Ton.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
7 augustus 2016
Da's een mooie en heldere column, beste Gabriëla, die je in 2014 schreef. Het punt van bovenstaande column is echter dat 's mensen interne presentie van geest door emotie wordt overspoeld wanneer ze geheel bevangen worden door de overweldigende kracht van een andere, sterkere of magnetischer persoonlijkheid, of door een collectieve 'dronkenschap' of verdwazing.
Verder moeten we het nog 's hebben over het pertinente verschil tussen gevoel en emotie, omdat zonder de ontrafeling van het heersende misverstand omtrent de vermeende verwisselbaarheid van deze twee begrippen (en hun waarneembare, actuele verschil van optreden in ons fysieke en etherische lichaam), we langs elkaar heen schrijven..
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
7 augustus 2016
Emoties zijn erg belangrijk, Ton. En vertrouwen moeten we absoluut, maar, niet anderen, nee, onszelf! Zie hierover mijn column 'Vertrouwen' van 2 oktober 2014.
www.nederlands.nl/nedermap/columns/column/137792.html

Als we allemaal wat meer op ons eigen GEVOEL zouden VERTROUWEN, dan zou de wereld er al heel wat beter uitzien. Nee, ik pleit niet voor meer denken. Het denken heeft al veel te veel de overhand genomen in onze maatschappij. Er is behoefte aan meer gevoel, maar wel van het juiste soort. Geen schuld en angst, maar vertrouwen - in onszelf - en liefde - voor onszelf. Nee, geen egoïsme, maar oprecht houden van.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
6 augustus 2016
Daar kunnen we wel wat aan doen: zo beter?
Naam:
An Terlouw
Datum:
6 augustus 2016
Ton, een column waar je bij na moet denken. Omdat alles zo leeg was, MOEST ik reageren, is ook emotie denk ik. Heb een hekel aan lege vlakjes..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)