Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Dieren Eten

Mijn moeder was de dochter van een slager uit Franeker.
Opa Piet, die ik me uit mijn jeugd herinner als een joviale man op klompen, was altijd omgeven door een karakteristieke aura, gevormd door het aroma van een eeuwigbrandend stompje sigaar, zijn gutturale stemgeluid, zijn aanstekelijke, met veel humor doorspekte levenslust en zijn van menselijke warmte kloppende hart. Hij had een imposante gestalte, robuust en vlezig, die meestal gehuld was in een camelkleurige stofjas die losjes en open over zijn gekreukelde visgraadpak hing. Een nette heer van binnen en een koopman voor de buitenkant. Dat was ook zijn bijnaam: Koopman Piet.
Hij slachtte zelf de koeien en varkens. Een bloederig en barbaars karwei, voor mij als buitenstaander, maar een noodzakelijkheid voor hem en het gezin dat hij diende te onderhouden. Hij was een vakman en een uitgekiende handelaar, die op de grote veemarkt van Leeuwarden wekelijks voor de beste dieren de scherpste prijs wist te bedingen met het ondoorgrondelijke handjeklap dat alleen de betrokkenen begrepen. Zijn droge worst was beroemd door het ganse Friese land. Zijn zoon, een evenbeeld van hartelijkheid en erfgenaam van het zakelijk instinct, zette de zaak voort. Even succesvol, hartelijk, joviaal en levenslustig.
Totdat... maar daarover misschien ooit in een andere column.

Hoewel het niet zo is dat ik me aan de familietraditie van slagers ooit veel gelegen heb laat liggen (mijn vader was tenslotte kruidenier, zoals dat heette, of grootgrutter in de vocabulaire van Toonder) toch voelde ik deze trein van herinneringen voorbijkomen toen ik deze week het besluit nam om voor het komend jaar het consumeren van alle dierlijke producten te mijden.
Ik ben in de zaak omnivoor-vegetariërs namelijk nooit rigoureus consequent geworden, terwijl er verstandelijk genoeg ammunitie aanwezig was om mijzelf 'at gunpoint' voor het hakblok van de beslissing te zetten.

Het argument dat nu de doorslag gaf om dit plantaardige voornemen in de werkelijkheid van mijn leven door te voeren, was en is mijn fysieke conditie (die, zoals we allen weten, onmiddellijk repercussie heeft in de grotere fijnstoffelijke context van onszelf) die met het klimmen der jaartallen ... laten we zeggen aan soepelheid en dynamiek aan het inboeten is.
Zoals een wijs gezegde me ooit ter ore kwam: wees realistisch met jezelf en reken erop dat je de goede dingen moet veroveren, terwijl de kwalijke dingen vanzelf komen aanwaaien. (vrij naar 'the big Kahuna' met o.a. Danny DeVito en Kevin Spacey)

23 Augustus is de datum waarmee het logboekje met mijn wederwaardigheden in relatie tot de nieuwe levensstijl begint, en ik zie nu al dat er meerdere exemplaren nodig zullen zijn om alle wolkenvelden van consideraties in de inkt op de pagina's te laten condenseren.

Tot nu toe gaat het uitstekend. Maar wat kun je zeggen na drie dagen? Niet veel toch?
Mijn huidige lectuur (ik blijf een literaire omnivoor) is het boekje geschreven door Jonathan Safran Foer: 'Eating Animals'.

Ik hoop dat ik binnenkort alle koeien, varkens en neushoorns weer recht in de ogen kan kijken..

Schrijver: Ton Hettema, 27 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: dieren

3.9 met 9 stemmen 203



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
29 augustus 2016
Dank je wel, An, dat moeten wel heel steile visjes zijn geweest van minstens negentig graden, of misschien lekkere gebakken vissies die ik nu niet meer eet. Ik zal 'm laten staan als aandenken dat ik verre van perfect ben..
Naam:
An Terlouw
Datum:
28 augustus 2016
Ton, graag gelezen, zoals ( bijna dan) al je columns. Alleen is het toch echt een visgraaTpak...zeker weten. Vissen hebben graten en toch geen graden? Wel stoer trouwens dat de paden van de respectievelijke ouders- grootouders waarschijnlijk elkaar gekruist hebben maar ach: zijn we niet allemaal familie? Ja toch? En ook ik ben geen vlees- fanaat, maar dat wil niet zeggen dat ik het nooit eet, alhoewel ik NU na het lezen van je column weer een paar weken wacht met vlees eten. Tot volgende week....
Naam:
Ton Hettema
Datum:
28 augustus 2016
Ook mijn opa en zijn zoon, die mij als jochie soms meenam naar die onvergetelijke veemarkt, beklonken hun aankopen steevast in een van de café's met 'een' borrel (jenevertje), waarbij de boer met kiespijn zijn verlies wegdronk. Mijn vader had een drankafdeling bij zijn winkel, maar dat feit heeft in mij geen sporen nagelaten.. gelukkig.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
27 augustus 2016
Mijn opa Rutgers was een paardenhandelaar, die ook vaak op de veemarkt in Leeuwarden te vinden was, wie weet heeft hij wel ooit met jouw opa Piet gehandjeklapt?
Meestal dronken deze handelaren na afloop behoorlijk veel sterke drank. Mijn vader was daar getuige van. Maar ook thuis werd er heel veel door mijn opa gedronken, hij begon iedere ochtend zelfs met een rauw geklutst ei in een glas cognac. Zie dat genetisch maar uit te wissen. Net zoiets als jouw aangeleerde vleeseterij en je recente pogingen om geheel vegetarisch te worden!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)