De spiegel van Gamil

De houten vloer, het douchegordijn en de koelkast mocht hij voor een prikkie overnemen. De hoge barkrukken aan de ingebouwde toog wilden ze graag meenemen. Deze waren immers door beide vaders van het jonge stel gemaakt. Emotionele waarde of zoiets. Stad en land afgezocht. Deze hoogte was nergens te krijgen. Vanaf een stoffige zolder in een nieuwbouwwijk zullen de krukken ons uitlachen de komende maanden. Gamil en ik moeten op zoek naar twee identieke exemplaren.

Een week later zeulen twee getatoeëerde mannen van de kringloop een reusachtige bank drie trappen op. Een bank die ze de ochtend ervoor ergens anders weg moesten slepen. De showroom nauwelijks aangeraakt. 'We eten ervan' zegt de jongste sportief wanneer ze bevrijd naar beneden lopen. Gamil houdt zijn nieuwe hanglamp omhoog als een trosje druiven. 'It's beautiful!' glundert hij. Ik staar naar de glazen tafel vanaf de bank.

Op weg naar IKEA vertelt Gamil dat hij het hele AZC knipte. Mannen en vrouwen, alle culturen, ook kroeshaar, voor weinig, maar genoeg om shag van te kopen. In Syrië loop je een kapperszaak binnen, begin je wat te vegen en zeven jaar later ben je volleerd kapper. Als ik hem vraag naar certificaten of een getuigschrift om ervaring te staven, word ik uiteraard geknipt en geschoren.
Spreekwoordelijk wel te verstaan.

Gamil kijkt zijn ogen uit in het Zweedse concern. Zoiets heeft hij nog nooit gezien.

De man achter ons in de rij bij de kassa begint tegen me aan te praten:
'Bent u zijn begeleider?'
'Kan hij al Nederlands?'
Om me vervolgens uit te leggen hoe het Midden-Oostenconflict moet worden opgelost. Gamil legt nieuwe huisraad op de lopende band.

In een doe-het-zelfzaak vraagt de eigenaar waar Gamil vandaan komt. Aan mij.

Na de Action gaan we huiswaarts. Gamil vraagt of ik even wil stoppen bij de Jumbo. Even later houdt hij een pot doperwten en wortelen en een bakje gehakt op zijn schoot. Hij wil Arabisch voor me koken. Er hoeft alleen nog een kruidenrek overheen. 'Niet scherp' verzekert hij. Vanzelfsprekend heb ik die avond een afspraak waar ik niet onderuit kan. Typisch Nederlands.

Gamil klimt op de bar en begint met elektriciteitsdraden te pielen. Hij wil de lamp ophangen. Kleine schroefjes en minuscule gaatjes. Gedoe met een schaar bij gebrek aan gereedschap. Er vallen Arabische woorden. Het is zenuwslopend. Na drie kwartier gestuntel, stel ik voor het over te nemen. Na mijn zoveelste poging vermant Gamil zich: 'I do it, later!'

Langzaam klim ik van de bar af maar glip ik weg door mijn sok. Dwars door de glazen tafel. Mijn schuldgevoel is groter dan de kamer. Ik baal. Gamil rent op me af en pakt me bij mijn bovenarm:
'You good?'
'Pain?'
'You good?'
Ik stamel iets over de kapotte tafel.
'You good?'
'Fuck the table!'

Vanaf de grond kijk ik in de spiegel die Gamil vond in het kringloopcentrum. Exact dezelfde als degene in zijn Syrische kapsalon. Ik kijk in een Syrische spiegel.

verhuizen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 8 stemmen 662