Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Stadswandeling

Of ik een stukje wil schrijven voor de krant van het Spijkerkwartier? Ik mail Rick terug dat ik geen Arnhemmer ben en niet zoveel weet over de wijk. Zijn antwoord is nuchter: 'Ik ook niet, ik woon in Klarendal'. We spreken af bij station Velperpoort.

Onderweg mijmer ik. Dat je vroeger zo mooi die rode lampen kon zien vanuit de trein. Hoe spannend het iedere keer weer was om als tiener langs die ramen te lopen. Het verdwenen 'achtjes' rijden, in de volksmond. Met als klap op de vuurpijl de herinnering aan het vak Nederlands waarvoor we een spreekbeurt moesten houden. Dat de jongen naast mij zonder blikken of blozen koos voor het onderwerp 'prostitutie'. Naast deze lauwerkrans voelde mijn 'ontwikkelingssamenwerking' als zilver.

Rick en ik zullen zo een stadswandeling maken door een wijk die enorm veranderd is. De tiener van toen is razendsnel een veertiger geworden. En misschien wel net zo getransformeerd als het Spijkerkwartier. Een mooie metafoor.

Mijn maatje van toen verhaalde iedere week over zijn research. Op een dag vertelt hij dat hij een prostituee heeft geïnterviewd.
'Als we haar nu eens vragen of ze wil strippen op die verjaardag van volgende week?'
Na een korte aarzeling verman ik me: 'Ja, doen we!'

De zenuwen, adrenaline en hormonen gieren door mijn lijf. Mijn maatje lijkt onbewogen. Bij het bewuste raam blijkt ze niet aanwezig. We lopen door. Even verderop knikt hij naar mij: 'Wat denk je van haar?'

Ik val ter plekke voor deze brunette. Weet nauwelijks waar ik moet kijken. Tot mijn verbazing is ze ook nog ontzettend aardig. Ze schrijft met een lach adres en tijdstip op een Telegraaf. We hoeven geen aanbetaling te doen. Ik heb geen bloed meer in mijn hoofd.

De hele week voeren we de spanning op. Die avond voelt de jarige zich behoorlijk opgelaten. Er hangt iets in de lucht en hij heeft geen idee wat. Continu kijken we op onze horloges. Waar blijft ze nou?

Ruim een half uur na het bewuste tijdstip horen we met een enorm kabaal een auto door de straat sjezen. 'Zo, wat een Amerikaanse bak!' roept er één. 'Dat is ze!' schreeuwt een ander.

De auto parkeert op de parkeerplaats van de buren. Een vrouw stapt uit.
'Moet je niet hier zijn?' roepen twee jongens in koor.

Haar spontane woorden die ik nooit zal vergeten:
'Hoezo? Ik ben de buurvrouw, ik woon hier!'

Ik schud Rick de hand.


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 4 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

3.5 met 8 stemmen 140



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)