Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn van Ton Hettema

Tegenstrijdigheden

Omdat we zijn aangeland in het prachtige, dualistische domein in de aardse jaarcyclus dat wordt aangeduid als het astrologische teken van de Tweelingen, ook wel Gemini genoemd, leek het me verstandig wat meer definitie te verzamelen en te onderzoeken omtrent deze voor velen raadselachtige tijdspanne en de karakteristieke eigenschappen die zij verleent aan degenen die in haar invloedssfeer het domein van deze planeet binnentreden.

Maar eerst iets over het raderwerk van de tijd en de schijnbare incongruenties die zich erin voordoen.
Hoewel oppervlakkige observatie ons kan doen denken dat elk jaar een herhaling is van het voorgaande, en dat we leven in een gesloten cirkel van dwangmatige sleur, is het natuurlijk bij nauwkeuriger beschouwing volstrekt duidelijk dat deze ogenschijnlijke cirkelgang in werkelijkheid een spiraalreis laat zien van zich voortdurend ten opzichte van elkaar verschuivende elementen die steeds nieuwe omstandigheden veroorzaken.

De tijd als ongrijpbaar en al-tijd doorstromend fenomeen zorgt voor een onomkeerbare richting in de voortgang van ons leven, waarin alleen ons geheugen en de neerslag of condensatie ervan in de aarde, de bomen, het ijs, en de mensgemaakte monumenten een terugblik en evaluatie mogelijk maken. In de astrologie van de planeten van ons zonnestelsel, wordt de Aarde zelf beschouwd als een Tweeling of Gemini.
We leven dus op een planeet die tweeling-eigenschappen laat zien.
Alles wat hier gebeurt, vindt plaats in de wetmatigheid van deze tweedeling: man en vrouw, dag en nacht, ja en nee, links en rechts, goed en slecht, dik en dun, lang en kort, noem maar op. Het is overal en nergens te vinden. Het is waar en niet waar. Het heeft zijn voors en zijn tegens. Iedereen is het er mee eens, behalve degenen die het er niet mee eens zijn.

De Astrologie zelf, als oeroude wijsheid, is ontworpen als een referentiekader dat onze aardse beslommeringen overstijgt, daar het ons reilen en zeilen vanuit het perspectief van de sterren beschouwt.
Een buitenstaander, een mediator, een objectief observator, onttrekt zich aan de bijziendheid of de emotionele betrokkenheid van degenen die door de beperkende invloed van interne stormen zijn beïnvloed.

Enfin, mijn vader, die de 14-e juni 100 jaar zou zijn geworden, ware het niet dat de veer van zijn klok het een aantal jaren her al heeft begeven, was dus geboren onder dit sterrenteken.
Onder de invloed van de planeet en het vloeibare metaal Mercurius, ofwel kwikzilver, ofwel kwik, dat zo snel en responsief is dat we het de accurate meting van de temperatuur toevertrouwd hebben (een eigenschap die mutatis mutandis van toepassing is op de kwikzilveren mentaliteit van de Tweeling).

Onder de hoede van de edelsteen Agaat, met zijn bijkans concentrische cirkels van behoudzaamheid (als er zoiets is), wat weerspiegeld wordt (ook een eigenschap: spiegelen) in de mate van beslotenheid en schier egocentrisch gedrag dat deze personen kunnen vertonen.

Met de karaktertrek van onberekenbaarheid behept, die door de diersoort AAP wordt gedemonstreerd..

Al deze vanuit meta-observatie gedestilleerde eigenschappen, kan een werkelijk geïnteresseerde waarheidsvorser ontdekken en in werking zien bij de Tweelingen van deze wereld. En er rekening mee houden. Om de persoon en z’n gedrag te kunnen duiden en begrijpen.

En daarom onttrekt het bestuderen van de sterrenlogica de student van deze wettenschap aan de myopische waan van de oppervlakkige oordeelonkundigheid van alle pundits die de kolen van onze collectieve breintrein met hun dagelijkse commentaren opstoken..

(had ik u al verteld dat onze oranje sheriff op dezelfde dag verjaart als mijn dierbare vader zaliger?)
(en dat ik hem wellicht daardoor wat beter snap en vertrouw dan de hele politieke menagerie die roept: kruisig hem!?)

atrologie

Schrijver: Ton Hettema, 10 juni 2017


Geplaatst in de categorie: heelal

2.0 met 1 stemmen 1.265



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
2 juli 2017
Intrigerend is de column zeker. Niet altijd direct goed leesbaar. Zo lijken de twee voorlaatste alinea's voor mij enigszins op literair smurfensnot. De afsluitende alinea stemt tot nadenken, al is het verband met de rest van de column niet direct helder. Dat ligt overigens geheel aan mij.

Naast waardering voor de routes en keuzes die Hettema maakt in zijn columns, heb ik minder affiniteit met zijn neiging tot soms krampachtige mooischrijverij. Binnen het bestek van een column beschouw ik deze stijl als minder treffend. Uiteraard is dit een strikt persoonlijke opvatting, waar uiteraard geheel anders over kan worden gedacht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)