Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Identiteit scheidt

Mensen hebben een identiteit nodig. Wij moeten weten wie wij zijn. Om daar achter te komen vertellen mensen elkaar verhalen. Toen ik klein was, werd mij verteld dat ik hoorde bij een groep mensen die tachtig jaar lang voor de vrijheid van Godsdienst had gevochten – wij waren tolerant – wij waren heel goede mensen. Dat laatste is overigens niet uniek voor Nederlanders, elke identiteit vertelt de mensen die erbij willen horen, dat ze goede mensen zijn.

Later leerde ik andere dingen. Later leerde ik dat Nederlanders slavernij dreven. Later leerde ik dat Amsterdam rijk was geworden dankzij contracten met Poolse graanboeren die elk jaar een vaste hoeveelheid graan moesten leveren. Dat was een heel winstgevend contract voor de Amsterdammers, want als er overschot was en de prijs laag was, bleven de Poolse boeren met een overschot zitten en als er een tekort was en de prijs hoog was, moesten de arme Poolse boeren graan erbij kopen om voldoende graan te kunnen leveren.

Daarnaast is een beperkt aantal Amsterdammers rijk geworden van de handel in specerijen en weer anderen rijk geworden van de slavenhandel en de suiker. Ja, die Amsterdammers wisten hoe dat moest – rijk worden. Ondertussen ploeterden mijn voorouders als kleine autarkische boertjes op het Drentse land en hielden met moeite hun hoofd boven water en hun schapen op het droge – spreekwoordelijk.

Vandaag de dag is de wereld anders. Amsterdammers worden nog steeds rijk, nu met aandelenhandel, maar er zijn ook arme Amsterdammers en dat zijn Antillianen en Surinamers en die willen excuus en genoegdoening van de Nederlanders. Alle blanke Nederlanders zijn namelijk rijk geworden over de rug van hun voorouders. Dus ik ook, hoewel mijn voorouders dat niet waren, ik ben nu wel rijk en dat is alleen maar dankzij de slavenhandel. Ik woon in een wingewest waar het turf is weggehaald en in Amsterdamse kachels verbrand, en waar het gas wordt weggehaald en ook in Amsterdamse kachels wordt verbrand, maar ik moet excuses geven aan mijn Surinaamse landgenoten.

Identiteit scheidt. Mijn Surinaamse landgenoten voelen zich vandaag de dag gediscrimineerd en dat klopt, maar dat komt niet omdat ze ooit slaven waren, maar omdat ze vandaag worden gediscrimineerd. Als ik dat doe, maak ik me er schuldig aan en als ik het niet doe, hoef ik toch ook geen excuses aan te bieden voor de slavenhandel?

En als ik dat wel moet, dan moeten de Nederlanders ook excuses aan mij aanbieden. Ik stam namelijk ook deels af van Poolse mensen en die hebben natuurlijk enorm geleden onder die contracten met Amsterdam. Alle Amsterdammers, dus ook de Surinaamse Amsterdammers, moeten excuses aan mij aanbieden. Ik ga straks naar het Poolse uitbuitingsmonument een krans leggen en ik wil dat allerlei burgemeesters erbij zijn om een minuut stil te zijn voor het enorme lijden van de Poolse boeren in de zestiende eeuw.

Het mag naast het slavernijmonument staan. Het kan natuurlijk niet hetzelfde monument zijn, wat denk je wel, identiteit scheidt.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 10 augustus 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.6 met 9 stemmen 144



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
10 augustus 2017
Fantastisch hoe je aangeeft, dat al dat slachtofferijgedoe pure nonsense is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)