Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zo is het gekomen

Waar zal ik over schrijven vandaag? Over het grote plan?
Ja, laat ik vandaag eens schrijven over het grote plan!
Het plan van de planeet. Het plan van de hele rataplan.
The grand design! Het grootse ontwerp! De majestueuze blauwdruk!
Het inspirerende traject dat de Schepping in werking heeft gezet.
Dat zijn culminatie hoopt te vinden in de ontwikkeling van de mensheid: de kroon, het summum, de apex, de gouden deksteen op de top van de piramide die het organische leven is.

Iemand moet het toch doen?!
Of, zoals mijn muzikale held Ludwig van B. het uitdrukte toen hij zijn laatste strijkkwartetten schreef: Muss es sein? Es muss sein!
Of, om met mijn noordelijke landgenoten in te stemmen: it giet oan!

Eens was er een Wezen, een wonderbaarlijk Wezen, in een lege ruimte, een gigantische leegte, een enorme onontgonnen, onbegonnen, tijdloze AL-eenheid.
En het Wezen was alleen. Het was alles wat er was. Het was compleet. Volmaakt. Vervuld. Af. Het was aarde. Het was lucht. Het was vuur. Het was water. Het was mineraal. Het was universeel. Het was harmonie. Het was liefde. Het was vrijheid. Het was waarheid.

Het wonderlijke Wezen bedacht een plan om de statische situatie waarin het verkeerde te doorbreken. Een plan dat een dynamiek zou veroorzaken die zijn weerga niet kende. Een meesterplan dat de onmetelijke ruimte zou doen zinderen van activiteit, groei, beweging, licht, contact, interactie, kleur, vorm, creativiteit, muziek, humor..
en liefde, warmte, herkenning, communicatie, finesse, kunst, denkvermogen, ontdekking, samenwerking, reflectie, perceptie..

Het realiseerde zich, aangezien het zelf alles was, dat het een polariteit in zichzelf zou moeten veroorzaken en dat het vervolgens de twee polen van elkaar zou moeten isoleren door een derde vector van een neutraal medium.
Daarmee had het Wezen de fundamentele wetmatigheid in werking gezet die vanaf dat moment (toen tijd geboren werd) de mogelijkheden opende voor wat kon gebeuren, waaruit alle verdere ontwikkelingen konden volgen. En ontwikkeling was wat het Wezen wilde.
Voor zichzelf in wisselwerking met alles wat geschapen werd.
En voor alles wat geschapen was en nog zou ontstaan naarmate de ontwikkeling zich voortzette.

Wezen hoopte, of voorzag, dat het een oneindig spel zou worden. Een realistische en soms riskante onderneming waarvan de uitkomst niet voorspelbaar was. Maar wie niet waagt, die niet wint, nietwaar?

En ergens onderweg in de ontwikkeling van dit AL, zou er een gelijkwaardig wezen kunnen ontstaan dat voor de vrije keuze zou kunnen komen te staan ofwel een medewerkende partner te worden in dit kolossale universele spel, ofwel een egocentrische, in zichzelf gekeerde, destructieve spelbreker.

Dat zou de magische handschoen zijn die dat wezen werd toegeworpen..

Schrijver: Ton Hettema, 16 september 2017


Geplaatst in de categorie: vrijheid

2.7 met 6 stemmen 228



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
16 september 2017
AL met al wat mij betreft ongeschikt voor een column van de dag. Wel passend voor tabblad Beschouwingen. Dan nog- althans voor mij- tamelijk wollig getoonzet gemijmer. Ook ontgaat mij de urgentie. Daarom valt de schrijver ons ook lastig met zijn: 'Waar zal ik over schrijven vandaag'. Joepie, dan maar 'het grote plan'. Wat maakt het uit. Column gevuld, raadsels opgegeven, de lezer zoekt het wel uit. Of geeft commentaar. Lollig toch? Zeg niet, dat er niks gebeurt.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
16 september 2017
Dat is een interessante theo-rie, waarde Gabriëla.
Met plezier gelezen.
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
16 september 2017
Cliff hanger ...!

Ik ben benieuwd naar je vervolg, Ton.

Alles wat we vertellen over iets - het Al in dit geval - is een model, gegoten in de dimensies die ons brein kan bevatten. En dat kan het begrip vergroten, ook al weten we dat geen enkel model volledig recht kan doen aan eender welk verschijnsel. En dat geldt ook voor deze opmerking.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
16 september 2017
Een zoveelste poging tot het scheppen van een scheppingsverhaal.

Doet me denken aan de religie van het spaghettimonster, waarvan de aanhangers met een vergiet op hun hoofd lopen. Ongetwijfeld net zo waardevol of waardeloos als alle overige uitingen van geloofsovertuigingen, zoals hoofddoeken (waarom dragen alleen vrouwen een hoofddoek en mannen niet), keppeltjes (waarom dragen alleen mannen een keppeltje en vrouwen niet), enz.

Maar terug naar jouw verhaal: daar zitten een paar fikse hiaten in, beste Ton.

Op de eerste plaats benoem je het AL als een wezen. Maar een wezen is een begrensd iets en het AL is per definitie onbegrensd. Het AL is alles wat er is: alle energie, alle planeten, alle leven. Het AL is jou, het AL is mij, het AL is de energie van de letters en de zinnen die ik schrijf en die jij nu leest.

Het AL is altijd alles overal in het onbegrensde heelal.

Daarmee komen we bij het tweede hiaat in je scheppingsverhaal. Je benoemt het AL als iets dat alles al is, maar toch iets nieuws nodig heeft. Ook daarmee spreek je je eigen theorie tegen, want als het AL alles al omvat, dan is en was het altijd al alles, inclusief alle bestaande polariteiten, inclusief alle bestaande acties, reacties, ontwikkelingen, enz.

Alles was er altijd al en zal er altijd zijn.

Dat is meteen ook het derde hiaat in je theorie: dat er een begin en een einde zou moeten zijn, dat er zelfs zoiets als 'tijd' ooit zou zijn 'begonnen'. De mens wil in zijn beperkte denken met alle geweld dat er altijd een begin van iets is en dat er ook altijd ergens weer een einde aan gebreid wordt. Maar de grote grap is dat er geen begin is noch was, en er ook geen einde is of zal zijn. We worden geboren en we gaan dood. We worden weer opnieuw geboren en gaan weer dood. Zonnestelsels worden geboren en sterven weer. Ze worden weer opnieuw geboren en sterven weer.

Alles is oneindig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)