Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Onweerlegbaar bewijs

Een mevrouw, vrijwilliger bij een archeologische opgraving, kijkt verrukt naar wat onooglijke steentjes die door een archeoloog aan een plastic draadje zijn geregen. Het waren steentjes die samen een ketting vormden en die waren meegegeven in een graf van een vrouw. ‘Ze geloofden natuurlijk niet in God,’ zegt de vrijwilligster tegen de EO-camera, ‘maar dat ze zoiets meegaven, laat zien dat die mensen toch wisten dat er iets is.’

Het is voor deze mevrouw een godsbewijs. Gelovige mensen vertellen elkaar voortdurend dat zij bewijzen zien voor god. Dat is blijkbaar nodig, want andere zaken, het bestaan van de zwaartekracht bijvoorbeeld, heeft niet een schare van mensen die wekelijks in een gebouw gaan zitten om elkaar uit te leggen wat de zin is van de zwaartekracht. Die is alom aanwezig en de betekenis is bekend. God is voor gelovigen ook alom aanwezig en zijn betekenis is in hun ogen misschien nog wel groter – God heeft immers ook de zwaartekracht geschapen en niet andersom, maar het is toch wel bijzonder dat gelovigen zoveel aandacht besteden aan het bewijzen dat god bestaat en er niet eens aanhangers zijn van de leer van de zwaartekracht.

Overigens is het bestaan van zwaartekracht ook een godsbewijs, want de zwaartekracht is door God gemaakt en zonder God kan er dus geen zwaartekracht bestaan.

Maar terug naar de ketting. De begraven vrouw uit het stenen tijdperk geloofde hoogstwaarschijnlijk inderdaad iets. In die tijd was het leven zo gevaarlijk en ongewis dat je zeker wist dat er onbekende machten groter waren dan de mens, bijvoorbeeld de machten die we tegenwoordig virussen noemen, bacteriën, de zwaartekracht, lage drukgebieden en zonne-energie. Deze vrouw had waarschijnlijk verhalen nodig om nog iets van het leven te begrijpen. Die verhalen waren in haar tijd in een samenhangend geheel gebracht dat destijds het geloof vormde - laten we voor het gemak zeggen het geloof in Weet Ik Veel Wat.

Als deze mevrouw naar het heden had kunnen reizen, zou ze mogelijk op zoek gaan naar godsbewijzen voor het geloof in Weet Ik Veel Wat. En die geloofsbewijzen zou ze overal vinden. Er zijn kathedralen, kerken, moskeeën, huisaltaartjes, groepen die zich heksen noemen, ietsisten, allemaal mensen die ergens in geloven. Natuurlijk niet in het juiste geloof: Weet Ik Veel Wat, maar het is duidelijk dat al die moderne mensen vinden dat er iets is. De vrouw uit het stenen tijdperk zou tegen de EO-camera dan ook monter roepen dat ze het zo mooi vindt, al die kathedralen en huisaltaartjes, ‘want daarmee laten deze mensen zien dat ze geloven dat er iets is’.

Het is onweerlegbaar een bewijs voor Weet Ik Veel Wat.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 21 september 2017


Geplaatst in de categorie: religie

4.4 met 5 stemmen 129



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
22 september 2017
Je negeert paranormale ervaringen, seances en verschijningen, bakermatten van de roomse mystiek en oeroude belevingen.
De moderne mens is niet echt meer in contact met het mystieke en het godenrijk, dat is het grote euvel. En daarom krijgen de mensen geen direct Godscontact meer. Daarom voelen ze geen Liefdeslicht meer. Omdat ze brave slaven van de wereldse machten zijn.
Naam:
Jacob van Schaijk
Datum:
21 september 2017
Prachtige cirkelredenering! Ja, zo denken velen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)