Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tussen Venlo en Weert

De tafeltennisbondsraad laveerde ook dit keer tussen mineur en opgewektheid. Diverse betrokkenen sloegen om zich heen met gefabriceerde achteraf-argumenten. Ik vind dat ‘n organisatie dan bezwaarlijk nog aanspraak kan maken op het predicaat organisatie. Momenteel biedt de Panningen-soap veruit de ergerlijkste situatie.

‘Panningen’ is voor iedere pingpong-insider een begrip. De nationale jeugdmeerkampen! Vijftien jaar lang trokken vanuit het hele land tientallen talentjes begin december naar dit Peel-dorp, ergens tussen Venlo en Weert, om Vriesekoop-achtig succes na te streven. De krachtmeting was altijd in handen van de voltallige familie Schers. Ook aan deze traditie kwam een eind. Pater familias Wiel Schers kondigde ruim tevoren aan dat hij het tijd vond om andere dingen te doen.

Vorige week werden toernooi-data en locaties gepubliceerd, maar taal noch teken over de jeugdmeerkampen (NJM). Een club uit hetzelfde Panningen zou bereid zijn geweest om de NJM toch bij hen te parkeren. Eerst wees wedstrijdenhoofd Robbert Stolwijk dit af, daarna bedacht hij zich en klopte hij alsnog met een hulpverzoek in Panningen aan. Te laat, twee plaatselijke sporthallen bleken volgeboekt. De heer Stolwijk heeft nederige excuses tussen de regels van zijn beleidsonderbouwing geperst. Hij gaf er een opmerkelijke draai aan: gedecentraliseerde toernooien zijn beter voor individuele spelers, beter voor het toekomstperspectief en gunstiger voor de bar-omzet van clubs...

De verenigingsbestuurders van pingpong-Nederland vinden dit een rammelende redenering, vooral in Panningen. Iemand geeft mij het advies om ‘André van Duin zingt Wim Sonneveld’ op te zetten. Dank, ik draai haastig de volume-knop hoog.

Schrijver: Ton Mantoua, 29 november 2017


Geplaatst in de categorie: sport

3.5 met 2 stemmen 94



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)