Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Für Elise..

Winter. Maar toch nog niet echt koud.. Dat je dan minimaal twee ramen openzet. Eén boven en één beneden. En op het moment dat ik een slok thee neem klinken aan de overkant wat onzekere pianoklanken.
Luisterend naar de klanken neem ik een slokje. Dan zet ik de thee neer. Tegen deze pianoklanken kan geen thee op.
Nog steeds klinkt het pianospel onzeker, maar er begint lijn in te komen. Er zit een gedachte achter de aangeslagen noten. Vraag me af of het een jongen of een meisje is, die nu speelt.

Toch kun je het aan het spel niet horen, het kan net zo goed ook een volwassene zijn.
In ieder geval heb ik de piano nog nooit gehoord in deze buurt en ik woon hier toch al een tijdje. Het komt ergens schuin aan de overkant vandaan. Misschien hoor ik het voor de eerste keer omdat het zo vroeg is. Halfzeven 's morgens. Dan slaapt de buurt nog. Over een half uurtje dendert het verkeer langs en hoor je overal Sky Radio en God weet wat nog meer.
De pianist stopt plotseling met spelen.

Maar niet lang, even later zweven de melodieuze klanken weer door mijn raam naar binnen. Ik hang met mijn bovenlichaam uit het raam om maar niets te hoeven missen. En dan hoor ik welk stuk de pianist speelt. Foutloos en zonder aarzeling nu, klingelt für Elise van Beethoven, gedragen door een licht briesje, mijn raam binnen.
Door het briesje zweven alle klanken van links naar rechts en van boven naar beneden. Maar uiteindelijk komen alle klanken weer samen en vormen weer een geheel.

Dan stopt de piano, even abrupt als hij begonnen was. En ik hang nu nog verder uit het raam en kijk in de richting waar de klanken vandaan kwamen. Hopend op meer. In plaats daarvan hoor ik een krijsende vrouwenstem. De stem komt uit het huis waar de piano speelde. De winterbries waait de krijsende stem naar mij toe. “Die piano staat hier voor de verkoop, rund. Blijf met je pote van dat ding af. En je ken helemaal niet spelen. Klinkt nergens naar.”
Een meisje begint te huilen.
Für Elise. Nog nooit hoorde ik dat stuk zo mooi op de piano spelen…


Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=Xrkq-yBVcQQ

Schrijver: van Gellekom, 11 december 2017


Geplaatst in de categorie: muziek

4.0 met 13 stemmen 182



Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:
van Gellekom
Datum:
13 december 2017
Ik stel je mening zeer op prijs, Karel. Echter, het punt is dat ik dit werkelijk meemaakte. Deze vrouw ging tekeer als een speenvarken in barensnood. Een burn-out, volgens buren.
Naam:
Karel Jong
Datum:
12 december 2017
Natuurlijk horen dit soort columns ook op deze site. Ik had het slechts over de plek hierop. Ruimte genoeg in tabblad Columns of Verhalen. Ik vind Dagcolumns meer geschikt voor enige actualiteit of gebeurtenis. Met daarin een standpunt of gevoel van de schrijver. Dat hoeft zeker geen Youp benadering te betekenen, Maar dat is slechts mijn persoonlijke opvatting. Onzin overigens om te veronderstellen, dat ik psychische mishandeling negeer. Ik vind het slechts in het kader van deze impressie onwerkelijk overkomen. Dat is iets anders dan ontkennen, dat deze vorm van mishandeling wel degelijk voorkomt.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
12 december 2017
Mooie column over een persoonlijke ervaring. Columns hoeven niet altijd over politiek of de actualiteit van het nieuws te gaan. Dat doet Youp, maar die schrijft ook voor een krant. In weekbladen staan columns zoals deze, en wat mij betreft mogen die ook hier op deze site. En Karel, zo onwerkelijk is die schreeuwpartij niet. Psychische mishandeling komt meer voor dan je denkt. Helaas.
Naam:
Karel Jong
Datum:
11 december 2017
Goedbedoeld sfeerstukje, dat voor mij eigenlijk geen column van de dag is. Zou eerder goed passen in tabblad Verhalen. De lompe schreeuwpartij komt uiterst onwerkelijk over. Dat is wel meer dan 'abrupt'. Vreemd sentiment, vind ik. Nog een bof, dat er briesjes als boodschapper fungeerden. Anders hadden we dit sprookje nooit gelezen.
Naam:
van Gellekom
Datum:
11 december 2017
Joanan:Goede analyse en dito advies
Naam:
van Gellekom
Datum:
11 december 2017
Ton: zou zomaar kunnen
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 december 2017
Ik zie het al voor me. Van Gellekom met een grote bos bloemen naar de voordeur van de pianiste. De bullebakmoeder opent de deur. 'Ja, wat mot je, zijn die lelijke bloemen voor mij, nou, stop ze dan maar in je...', zegt de misbakselmoeder. 'Is uw dochter ook thuis?', vraag jij op een uiterst beschaafde toon. 'Hé, wat?, hé Sabina, er staat hier een vreemde kerel voor de deur, hij het geloof ik wat voor je!', braakt de asomoeder uit. 'Hier, lief kind, deze bloemen zijn speciaal voor jou, omdat je me zo blij hebt gemaakt met jouw pianoklanken!', zeg jij dan oprecht. De gemene moeder gooit daarna de voordeur keihard dicht, maar jij hebt je punt gemaakt. Doen!...
Naam:
Ton Hettema
Datum:
11 december 2017
Dat was zeker mevrouw Dijkhoff..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)