Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

WACHT EENS EVEN..

Uit ervaring heb ik gemerkt dat het jezelf bewust in de geesteshouding terecht laten komen van WACHTEN, een waardevolle oefening is. Waarom? Het is een staat van zijn, een terugschakelen naar een geeststilte van rimpelloosheid, die je hele wezen in de volledigheid van zichzelf laat verdwijnen en verschijnen.

We worden in het dagelijkse haastje-over van het leven aanzienlijk gestresst door de gejaagdheid en de rusteloosheid van alles wat van ons wordt verwacht; door anderen en vooral door onszelf. We zitten onder de plaque van vele aangekoekte lagen moeten. Een bepaalde afdeling van ons complexe, samengestelde zelf zet de rest van ons onder druk, waardoor we innerlijk verdeeld raken en zelf-tegenstrijdig.

Het ene deel wil dit, en vijf andere afdelingen vechten met elkaar om nu iets anders te doen dat echt niet kan wachten. Het managen van jezelf is een kunst die ons niet op school geleerd wordt, maar die we door builen en blauwe plekken, bleken en blozen moeten verwerven.

Hoeveel afdelingen hebben we dan wel niet? Het antwoord is: veel. Meer dan ons lief is. Dat maakt ons een speelbal van allerlei trekkrachten en duwkrachten die verwardheid, frustratie en hitte veroorzaken in onze complexe levens.

De kunst van het wachten bestaat erin om ons als het ware los te zwemmen van de draaikolken en turbulenties in onze vele zelven; los van alle schijnbaar met elkaar strijdende aanvechtingen, naar een plek van onthechting, waar de hechtpleister van de veeleisende mensenwereld ons in wil blijven vastplakken.

Op die plek die ik wachten noem, laten we zeggen de ABRI, de NIS, de IGLO, de TENT, de VLUCHTHEUVEL van het domein waar we voor onze geboorte in verzeild zijn geraakt, daar is de getuige van onszelf gelokaliseerd.
Het mooie van deze ruimte, deze staat, is dat we van daaruit niet langer bijdragen aan de dollemansrit van de razende Roeland en dat we ons losmaken van onze identificatie met die figuur, die als we niet oppassen al onze tijd, al onze aandacht en al onze energie opslorpt, zonder dat we ons eigen leven leiden. Misschien is dat het verschil tussen een leven leiden en een leven lijden.

Waarom is het zo belangrijk om die deur naar het laboratorium van het wachten te leren openen en daar geregeld in te vertoeven? Ik denk dat het te maken heeft met het optimaal leren gebruiken van ons potentieel. Een heel areaal of arsenaal van onze totale vermogens en intelligenties zit namelijk niet in het bewuste deel van ons brein.

We weten veel meer dan wat we snel kunnen ophoesten als we in de slimste mens quiz van daagse situaties voor het blok worden gezet. Want dat meer wat we weten ligt niet alleen opgeslagen in de dendrieten, synapsen en neuronen van onze zenuwcellen, of in de verschillende lobben, corpussen, windingen, klieren en aanhangsels van onze hersenen, maar evenzeer in de, door onze materiegerichte wetenschappers volkomen genegeerde, zintuiglijke en buitenzintuiglijke (ESP) omringende wereld van subtiele signalen en onzichtbare, onhoorbare en soms zelfs onvoelbare invloeden.

Het is in de interactie tussen al onze samenstellende onderdelen met de ons omgevende werelden van natuurlijke impulsen en krachtvelden, dat onbekende wijsheid zich kan aandienen, en waarin de vertaling ervan kan plaatsvinden.

Daarom is het cruciaal voor onze tijd en voor de generaties mensen die nu in de maalstroom gevangen zitten van dwangmatige reactiviteit, waarin elke actie een gelijke en tegengestelde reactie oproept, dat we de kunst van het wachten aanleren om de neutrale vector te vinden boven-tussen de eeuwige plussen en minnen waar het cyclotron van de 21-ste eeuwse (inter)nationale samenleving zichzelf en elkaar op te pletter rent.


Zie ook: https://youtu.be/6Hlw_9ldThs

Schrijver: Ton Hettema, 16 december 2017


Geplaatst in de categorie: kerstmis

3.3 met 6 stemmen 126



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
13 januari 2018
Ja, Luc 21:19. Foutje! Volgens de King James version (KJ21): "In your patience possess ye your souls". Wat ik ervan begrijp is dat "geduld", "lijdzaamheid", "volharding" namen zijn voor een situatie waarin je denkt dat je vanwege bepaalde omstandigheden moet wachten op iets beters. Wat deze spreuk, denk ik, naar wijst is het idee dat zo'n interpretatie de illusie van gradaties in de werkelijkheid in stand houdt. De ziel ont-vouwt zich in eender welke situatie. Door afleiding in de buitenwereld raken we gebiologeerd en versnippert onze aandacht. Door "moeten wachten" ontstaat de mogelijkheid om te beseffen dat de ziel elke situatie kan aangrijpen om zich te ont-wikkelen: Kom in het bezit van uw ziel tijdens (wat in de wereld wordt betiteld als) wachten. Nou ja, zomaar wat hersenspinsels :-)
Naam:
Ton Hettema
Datum:
20 december 2017
Waarde Hanneke, bedoel je Lucas 21:19?
"By your endurance you will gain your lives"
Dat schrijft mijn New American Standard Bible tenminste. Wat raar hè, al die verschillende versies met steeds andere woorden met echt afwijkende betekenissen. De ene vertaling zegt 'geduld', de volgende 'lijdzaamheid', een ander 'volharding'; allemaal bewoners van dezelfde taalstad, maar van aangrenzende wijken.
En dan heeft Antonius 3020: vs. 1-10 het over 'wachten'! Alleen maar met een lichtend kerstsnoer aan elkaar te knopen..
Naam:
An Terlouw
Datum:
17 december 2017
Graag gelezen, moest even wachten maar het voordeel is dan, dat je nogmaals aan het lezen slaat!
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
16 december 2017
Mooi verwoord, Ton, die versnippering van aandacht. De veelheid aan dingen gaat onvermijdelijk op den duur ruimte maken voor de eenduidigheid van wie je bent. Doet me denken aan: Bezit uw ziel in geduld (Luc.19:21)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)