ORANJE BOVEN

Hoe komt het toch dat wij hier in Nederland zo verzot zijn op de kleur oranje? Zo extreem zelfs dat de schrijver vandaag als een wapperende sjerp door ons dorp banjerde? Zoveel medestanders had hij niet. Slechts enkele dappere mede-gekken kwam hij tegen die ook in deze belachelijk opvallende kleur blijk gaven van lotje getikt te zijn. Of in elk geval ver genoeg heen om zonder een dieporanje tint van schaamte, zelfs met enige bravoure, hun status als betrouwbaar lid van de gemeenschap te grabbel te gooien. Enkelen, vooral wanneer in gezelschap van kinderen, hadden bovendien de nationale tricolore op hun beide wangen gestift.

Voor mij was deze dag een uitgelezen gelegenheid voor een experimentje om de impact, de weeromstuit, te registreren van de karaktertrekken van deze vermetele coloriet; voor anderen was deze uitgesproken flamboyante tint misschien een uiting van patriottisme; voor sommigen wellicht een teken van loyaliteit aan de principes die ten grondslag liggen aan de consensus waarop onze maatschappij en onze nationale identiteit zijn gebaseerd. Wat die ook maar mogen zijn, die principes.

Het is iets wat mij al zo’n 35 jaar fascineert, de magie van kleur.
Ja, de magie, de betovering, de zinsbegoocheling, de hypnose, de onweerstaanbare werking, de onderbewuste indoctrinatie.
Een werking die bij voorbeeld aan het licht komt als we het verschil opmerken tussen de speelstijl van ons nationale voetbalelftal wanneer het aantreedt in de oranje kleur of in het blauw.
Ik zeg niet dat de ene kleur beter is dan de andere, en ik zeg niet dat ‘ons’ elftal per se beter presteert in het oranje dan in het blauw, maar het is duidelijk dat er iets anders uitgaat van een heel elftal in de kleur van de opkomende zon dan in de kleur van het onbewolkte uitspansel.

Ondanks het feit dat de meeste mensen die ik in de volgepakte straten tegenkwam in donkere of zelfs zwarte kleding rondliepen, staat deze 27-e april natuurlijk toch in het teken van de majestueuze, oogverzadigende sinaasappelkleur. En omdat de kleur oranje de samenbindende factor is van deze dag, de noemer, de tenor, de consensus, de verborgen, maar desondanks des te krachtiger gezamenlijke drijfveer, interpreteerde ik al datgene wat ik zag als verschillende uitingsvormen of kenmerken van deze quasi Marsiaanse frequentie.
De reden voor deze opvatting (om datgene wat ik observeerde te duiden in het licht van de kleur oranje, en dus als uitingsvorm van de frequentie die de kleur oranje bepaalt) komt voort uit het inzicht dat wij mensen, vooral in groepsverband, geneigd zijn onze gedragingen af te stemmen op de (over)heersende invloed die aanwezig is in de samenkomst.

Daarbij, daarenboven, oranje boven, worden onze gedragingen (vooral onze collectieve) op deze precieze tijd ook nog eens versterkt door de krachten van de nu bijna volle Maan en die van de planeet Venus (die, zoals u misschien niet weet, regeert over het Astrologische teken Stier) (en onze koning Willem Alexander belichaamt op eminente wijze de kenmerken van dit gepassioneerde en impulsieve archetype). Dus de krachten, de magnetische beïnvloedingen, die aan het werk zijn vandaag versterken elkaar als de extra hoog oprijzende golven van een springvloed.

Wat waren dan die kenmerken?
Een voelbaar verlangen naar saamhorigheid.
Een bijna onstilbare honger naar geluk.
Een aandrang om in verbinding te staan, uit te wisselen.
Het intens beleven van muziek.
Verhevigde emotionaliteit om simpele menselijke dingen.

Maar ook de keerzijde daarvan:
Overgevoeligheid voor impressies.
Neiging te veel en onverstandig te eten en te drinken.
Verstoring van het concentratievermogen.
Extreme stemmingswisselingen.
Die soms kunnen uitmonden in onverantwoord gedrag.

Al wordt het belang en de invloed van kleur in de maatschappelijke school van alledag veelal gebagatelliseerd; het leven wordt pas echt interessant door datgene te onderzoeken wat iedereen onbelangrijk vindt en datgene te negeren wat iedereen obsessief bezighoudt.

Koningsdag oranje id oranje identiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 6 stemmen 671