Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn van Hanneke van Almelo

Chicoef

Ik geloof dat het haarzelf ook verbaasde. Na het verwoorden van een eerste frustratie liet ze de ene na de andere beroepsontgoocheling op mijn achterhoofd neerkomen: te veel protocollen, te veel beslissingen van bovenaf, te weinig flexibiliteit ... Ik lag op m’n buik op een onderzoekstafel, voorhoofd op een kussen. De dermatologe had de verdoving inmiddels plaatselijk ingespoten en was met ferme hand begonnen aan een kleine chirurgische ingreep op mijn hoofdhuid; een standaardklus van een kwartier. Half gesmoord in het witte kussentje maakte ik zo nu en dan een korte opmerking of stelde een vraag, meer vanuit waardering voor haar vakkundigheid dan vanuit instemming met haar perspectief. Je zou toch niet willen dat zo iemand midden in de procedure door een kritische kanttekening van stuk raakt.

Het is een kundige dame en haar privé-praktijk loopt als een trein. Je maakt heel eenvoudig telefonisch een afspraak en eenmaal ter plaatse word je vrijwel meteen geholpen. Voor je het weet sta je weer buiten. Ik had me van te voren geen zorgen hoeven maken over wachtkamerstress of ijselijke medische stiltes waarin het geluid van snijdende scalpelmesjes, tangen en pincetten de toon aangeven. Haar vloedgolf vulde alles op.

Toen we na de behandeling aan weerszijden van het bureau zaten—de woordenstroom vertoonde nog geen tekenen van afname—nam ze onverwacht een vertakking in haar delta. Ze vertelde hoe ze, ondanks alle druk, toch kans zag om eens per week de rol van oppas-oma voor haar drie kleinkinderen te spelen. En ze glom. Had mijn gemoffeld sturen dan toch iets opgeleverd? Ik ben er niet achter gekomen want plotseling moest ik hardop lachen (en ik kan hard lachen) toen ze vertelde dat ze een chicoef-oma was: een oma die het leuk (chic) vindt om tijd door te brengen met haar lieve schattenboutjes en dan oef! zucht als het voorbij is. Chicoef – wat een heerlijk woord! Al ben ik (nog) geen oma, ik kan me de dynamiek levendig voorstellen.

Terugkijkend op de afspraak en hoe die verliep, kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat ik eigenlijk een chicoef-patiënt ben: Dankbaar omdat ik voor iets kleins lokaal kundig en snel geholpen kan worden en opgelucht omdat het, om meer dan één reden, voorbij is.

Schrijver: Hanneke van Almelo, 9 mei 2018


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.0 met 6 stemmen 75



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)