Zin van het leven...
Goed gesprek: ‘Wat is de zin van het leven?’ Antwoord: ‘Leven! En eventueel voortplanten, maar een dier of plant kan het geen fuck schelen of hij of zij de laatste is van de soort.’
‘Maar dat doe ik nu toch al?’ ‘Voila, mission accomplished! Nog een biertje?’ Zo makkelijk kan het gaan, maar voor heel veel mensen is dit weer te makkelijk. Zo simpel kan het toch niet zijn.
En dus worden de meest fantastische verklaringen bedacht voor ontstaan en zin van het leven. Zo moet je bij de Vikingen van Thor over een regenboogbrug om als strijder in Walhalla te komen, heb je als Aboriginal uit Australië niet 1 maar 2 zielen waarvan er 1 onsterfelijk is en bij de Apache Indianen word je na je dood een geest die in de buurt blijft hangen van de stam. Zodat de levenden nog eens goed advies kunnen vragen. Zo zijn er honderden religies; voor ieder wat wils.
Als ik moet kiezen, heb ik meer met een overtuiging als boeddhisme die van jezelf uitgaat. Zo kan je lekker zelf aan de slag je lijden te verminderen. Of niet als je geen zin hebt. In tegenstelling tot een geloof als Jodendom die de verklaring bij een externe god neerlegt. Met regels. Dan kom je er minder makkelijk onderuit als je geen zin hebt. En je maakt een stuk minder ruzie als je niet kan verwijzen naar een ‘Hij’ die het ‘zo heeft bedoeld.’
Grappig is dat er weer verschillen kunnen ontstaan door iets simpels als taal. Zo hebben we in Nederland het mooie woord godverdomme. Dan wijs je naar jezelf. Maar in het Engels zeggen ze goddamnit. Dan wijs je naar iets anders om te verdommen. Lekker makkelijk.
Nog een biertje?
Geplaatst in de categorie: religie
religie
216
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi ook hoe je die geestrijke erfenis van religie en de onmogelijkheid daar zomaar een vrijblijvende conversatie over te beginnen met mensen wier interesse begint en ophoudt met het gerstenat dat wel of niet voor hun neus staat, in dialoogvorm gestalte geeft.
Het grenst aan cynisme en nihilisme, maar wij weten gelukkig dat jíj niet zo oppervlakkig bént..