Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn van Ton Hettema

Beschaving

Vrijdagmiddag, bij de kiosk, scande ik een paar minuten lang de koppen van de kranten die daar in zo'n prachtig overzichtelijk dagbladenrek worden geëtaleerd.
We hebben in ons dorp de gelukzalige luxe dat er genoeg hoog opgeleide mensen en/of globaal geïnteresseerden wonen, genoeg gefortuneerd en ontwikkeld om een heel scala aan couranten uit de beschaafde wereld aan te trekken.

Bladerend door die informatieve hoorn des overvloeds -zo'n majestueus woord: cornucopia- voelt als een vogelvlucht langs de bruisende cultuurcentra van onze Westerse metropolen; een ware grand-tour langs de bolwerken van kunst en wetenschap, van architectuur en schoonheid, van verfijning en sensitiviteit, die de fundatie vormen van onze civilisatie.

Als je hart niet gloeit van rijkdom en dankbaarheid jegens al die dappere aardgenoten die zich hebben ingespannen en opgeofferd om deze tastbare en geestelijke schatkamer van de mensheid tot stand te brengen en te waarborgen, dan is er iets grondig mis met je.

Dan kwijnt je ziel weg van gevoelsarmoede. Dan hunkert je geest naar ongrijpbare fata morgana's van kennis, ervaring en gevoel. Dan leef je met een zwart gat in je centrum als verbeeld in de wrange, maar veelzeggende sculptuur van Zadkine in Rotterdam.

Als educatie, die heilige taak van leraren en leraressen, er niet op gericht is om jonge mensen met de vruchten van onze beschaving in contact te brengen, en hen op het spoor te zetten om dat gloeiende gevoel in hun donder zelf te ervaren, dan zijn we als samenleving schuldig aan teloorgang wegens omissie.

Dan kweken we zwammen in de hersenen van onze jeugd; dan verzieken we onze jonge generaties met het virus van moedeloosheid, met de ziektekiemen van verslagenheid en met de parasieten van uitzichtloosheid, onverschilligheid en levenslange depressie, met de schimmels van doelloosheid en platvloersheid.
Dan veroorzaken we zelf de invasies van de destructief door onze verworvenheden galopperende hordes van bolsjewisme, barbarisme en vandalisme.

Terug in de portiek op deze druilerige vrijdagmiddag, oog in oog met de dagbladen, de verwelkte fine fleur van het grootse Europa, liet ik me wederom overhalen een luttel bedrag te besteden aan een lonkend en ronkend drukwerkje uit het Verenigd Koninkrijk, het eiland van Albion.

En ik koos ervoor, ik besloot ter plekke, om niet gevuld te worden met de crisis-, paniek-, en alarmberichten (waarde HvA), maar met de intense concentratie van al mijn samengeraapte tegenwoordigheid van geest die de remedie in zich draagt voor alle ziekten van de mensheid..

Schrijver: Ton Hettema, 9 februari 2019


Geplaatst in de categorie: moraal

3.0 met 3 stemmen 460



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Maxim
Datum:
12 april 2019
Dat gloeiende gevoel in hun donder kunnen we ze pas laten ervaren als ze op eigen kracht over paarden springen, niet door hoepels; zelfrespect verkrijgen ze door oefening en training; gevoel van eigenwaarde door zelf op ontdekkingstocht te gaan.
De dingen de baas dankzij (toepassing van) kennis van feiten en inzicht in processen.
Ik zie wat dat betreft een mooi verband met wat je noemt je "intense concentratie".
Wat ik maar zeggen wou: er valt heel wat af te dingen op de zgn. zegeningen van internet.
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
9 februari 2019
Proost op dat klinkende slot! De krant als symbool voor cultuurboodschapper, verworden media of knapperend openhaardvuur op een gure zaterdagmiddag. Allemaal even waar - kiest u maar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)