IDENTITEIT EN EGO
Hoewel ik er al zo’n 48 jaar niet meer woon, en er zelden vaker dan twee maal per jaar de frisse, tintelende atmosfeer van op mijn huid voel dansen, in m’n neusgaten voel circuleren, door m’n luchtpijp voel meanderen en mijn bloed voel zuiveren, alsmede hiermede in mijn hart de verlevendiging op te merken dankzij een nieuwe injectie vluchtige etherische oliën van pompeblêden en tuorrebouten, kan ik er niet omheen dat ik mijn hele basispakket van fundamentele waarden, sympathieën, resonansen, frequentiegevoeligheden, denkpaden, appreciaties en allergieën, te danken heb aan de blootstelling van mijn impressionabele jeugdige persoon aan de toen voortdurend mij doorstralende radiatie van dat schier onbenoembare maar o zo bepalende essentiële plasma dat de onmiskenbare eigenheid van Friesland bevat.
Hoezeer ik ook mijn best zou doen (en gedaan heb) deze basisprogrammering te negeren, teniet te doen of te overschrijven, zij zal altijd onuitwisbaar opgeslagen blijven in de ‘wetware’ van mijn persoon en daarmee haar invloed op dat niveau blijven uitoefenen.
Hoe komt het toch dat ogenschijnlijk verstandige, redelijke mensen, die echt niet dom zijn of moedwillig antagonistisch, de in hen voelbaar en zichtbaar levende karakteristieken van deze ‘identiteit’ ontkennen?
Daar is een tamelijk simpel antwoord op te geven:
Zij hebben een andere ‘persona’ in hun gedachten en handelingen gemaakt, die alles wat er in hen gebeurt zuivert van ongewenste gedragingen, gedachten en gevoelens; zo bedenken ze degene die ze graag willen zijn.
Deze ‘persona’ of persoonlijkheid is degene die zich presenteert (zich op de voorgrond dringt) als je aan iemand wordt voorgesteld.
Al naar gelang de indruk die de persoon wil wekken in degene die hij/zij ontmoet, maak je kennis met de leuke, gulle, warrige, spontane, verlegene, serieuze, norse, introverte, hautaine, gewichtige naar voren geschoven façade.
De keuzes die de persoon voor z’n ‘presentatiemodel’ (ego) heeft gemaakt, zijn geleidelijk aan geoefend en geassembleerd, zeker ook met behulp van de werkzaamheden en functies, de talenten en affiniteiten, de identificaties en ideologieën, de milieus en vriendschappen die hij/zij heeft ontmoet en al dan niet geabsorbeerd, geadapteerd of geadopteerd.
Aldus, alzo, slaagt de mens erin zichzelf (en hopelijk anderen) ervan te overtuigen dat hij is wie hij wil zijn; wie hij zegt te zijn; wie hij presenteert te zijn. Hij denkt of hoopt dat hij succesvol het ‘luctor et emergo’ van zijn menszijn heeft volbracht.
De keerzijde van deze alom aanvaarde wijze van leven vinden we in het reservoir van de persoon dat zich vormt door het telkens onderdrukken van de ‘spontane’ en ‘natuurlijke’ basisreacties, die plaats moesten maken voor de ‘betere versie’ van zichzelf. Deze reacties vinden nog wel degelijk plaats in het binnenste van de persoon, maar ze worden als onmondige of lastige kinderen naar hun slaapkamer gestuurd, tezamen met de energie die hen deed opspelen.
Zodoende raakt de mens de voeling met z’n eigen basis kwijt en vergeet of ontkent hij/zij het bestaan van een in de jeugd gevormd platform van natuurlijke vanzelfsprekendheden, ten faveure van een geadopteerd, het zelfbeeld bevestigend, modieus ego..
Geplaatst in de categorie: individu
eigenheid
932
Geef je reactie op deze inzending:
Mocht het je opbeuren, wil ik je best voordragen voor een oeuvreprijs, of een lintje, een schouderklop is ook al leuk en inderdaad, als zoveel mensen je lezen, is aanvinken van een sterretje het minste! Maar inmiddels weet ik dat heel veel mensen de moeite niet nemen om in te loggen! Kan me er best iets bij voorstellen, want zo gemakkelijk als het ging, zo lastig gaat het tegenwoordig! Ik hoor van diverse mensen dat ze om de haverklap een nieuwe inlog aan moeten vragen, dat is dan niet grappig meer en zou dus een reden kunnen zijn dat de vinkjes niet omhoog gaan!
Best jammer maar bedenk: het meeste schrijven doe je voor een kleine groep en jezelf! Een mooie dag nog!
ik weet niet of dat een record is, maar nog zonder enige respons? Misschien is ook dat een primeur.
Hoe dan ook waag ik mij aan een korte reactie, Ton.
Het moedwillig ontkennen, negeren, (laten) onderdrukken of om welke redenen of motieven dan ook niet tot volle expressie laten komen van latente talenten sluimerend als amorfe entiteiten in de microkosmos van een nog ongearticuleerd, nog enigszins chaotisch solipsistisch universum van een zich op eigen - en andermans (!) - krachten vormend geleidelijk ontwikkelend individu met zijn on-deelbare identiteit is voor een deel genetisch bepaald. Anderzijds banen zich storende elementen in dat 'ego' waardoor de krachten van het 'es', het onbewuste zich langs slinkse wegen manifesteren. Eerder en duidelijker zichtbaar voor de ander, die de argeloze, niets vermoedende 'drager van het masker' in al zijn naïviteit en goede intenties doorziet. En als hij of zij goed oplet, doorziet hij de ander op gelijke wijze, dwars door alle aangeleerde niet afgeleerde (modieuze) façades heen...