Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn van Ton Hettema

ORGANISCH DENKEN

Vandaag is een goed moment om in de vruchtbare bosgrond van ons brein ruimte te maken voor enkele exotische paddenstoelen die opzwellen, als herfst-erecties, uit de voren van de hersen-hemisferen.

Aanvankelijk heb ik hierboven geen titel gezet.
Zo’n a priori titel beperkt de condensatie mogelijkheden die zweven in het gistende oktober fluïdum dat ons nu omringt.

Meteen dient zich een eerste kandidaat aan: het ontstaan van dingen. De origine, de materialisatie, de sedimentatie..

Hoe kan het dat twee cellen uitgroeien tot een embryo, een foetus, een baby, een kleuter, een kind, een jongeling, een volwassene?
Ik verbaas me daar dagelijks over.
Werkelijk. Niet bij wijze van spreken. Actueel. In feite.
Het ongrijpbare gebeuren (groei) (ontstaan) dat zo vanzelfsprekend in het weefsel van onze dagelijkse ervaring is ingeborduurd, en dat tegelijkertijd zo hersenkrakend onbegrijpelijk is, dat het denken erover maar liever wordt uitbesteed aan de specialisten.

In mijn opvatting is die houding van delegeren funest voor de ontwikkeling van een uiterst intelligent zintuig dat in iedere mens is ingebouwd.
Hoe kan ik dat zintuig benoemen?
Welke naam kan ik eraan geven die de juiste trilling teweegbrengt in de hersenen om het herkennende signaal te laten afgaan, als een zacht tinkelend belletje?

Mijn intuïtie zegt (IS het misschien de intuïtie?) dat dit zintuig verbonden is met het piepkleine kliertje dat midden in de hersenen zetelt, dat PIJNAPPELKLIER genoemd wordt, of epifyse. .
Een orgaantje waarover veel gespeculeerd wordt in de geheimzinnige kelders van de nieuwe alchemisten.

Als ik zeg dat nu niet het moment is om daar verder op in te gaan, dan probeer ik onze net in de geest opkomende phallus impudicus terug te dwingen in de mosgrond.
Dat is zowel pijnlijk als frustrerend voor de zich net nieuwsgierig oprichtende pijnappelklier.

Daarom ‘t volgende:
de naam Pijnappel voor dat hormonale aanhangseltje dat daar nu pontificaal in uw lezende hoofd aan het werk is (of niet), is toegekend vanwege de vorm ervan die overeenkomt met de Dennenappel, maar dezelfde naam en vorm komen we ook tegen bij de Ananas, die ook pijnappel wordt genoemd.

Het is heel interessant en fascinerend, voor degenen die affiniteit hebben met de bezielde bezigheid van intuïtieve of organische manieren van onderzoek, om in de ons omringende symbologie van oude gebouwen, geschriften, heraldiek, architectuur, beeldhouwkunst en schilderijen op zoek te gaan naar deze pijnappelvorm.
En te onderzoeken waar en waarom deze vorm gebruikt werd.

Deze (organische) manier van onderzoek, deze manier van benaderen, levert heel andere resultaten op, heel andere gevolgtrekkingen, heel andere realisaties, dan de werkwijze van de moderne wetenschapper.

Hierbij is namelijk een heel ander cognitief (denk) proces aan het werk dan de lineaire manier van breinactiviteit die in universitaire kringen doorgaat voor de enige valide manier om de werkelijkheid te begrijpen.
Wat ik hier de ‘organische’ manier noem, is holistisch, holografisch, meerdimensionaal, en wordt mijns inziens aangestuurd door de injectie van breinstimulerende energieën vanuit de ontwaakte, opgerichte pijnappelklier.

U zult vanwege de onnaspeurbare route die mijn breingolf heeft genomen om dit te beweren op geen enkele plek buiten uw eigen levende organische persoon kunnen verifiëren of wat ik beweer waar is.

Toch nog een kleine uitweiding vanaf de ananas en de dennenappel naar ons systeem van interne secretie. Met gemak het meest onbegrepen en subtiele systeem dat de regulering van onze meest sensitieve afdeling bestiert: de hormoonbalans.

Schrijver: Ton Hettema, 6 oktober 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.2 met 4 stemmen 851



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
12 oktober 2019
Email:
moi636yahoo.com
Je gebruikt prachtige woorden, graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)