Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Een ongewoon griepje

Corona is een ongewoon griepje. Normaal zouden sommige mensen ziek worden en normaal zou een zeker percentage overlijden. Dat laatste gebeurt nu ook, maar het abnormale van corona is dat niemand immuun is voor corona, Covid 19. Dat betekent dat iedereen die geïnfecteerd wordt ook ziek wordt. De meesten daarvan overleven moeiteloos. Een klein percentage moet naar het ziekenhuis en slechts een deel ervan gaat rechtstreeks naar intensive-care en een deel daarvan overlijdt.

Dat is het hele verschil. Dat we onze economie plat gooien is om te voorkomen dat onze intensive-care afdelingen in de ziekenhuizen overbelast worden. Als die overbelast worden, zullen veel mensen die intensive-care - intensieve zorg - nodig hebben niet de benodigde zorg krijgen en een deel daarvan zal onnodig overlijden. We redden dus levens. Niet verbijsterend veel, maar waarschijnlijk wel duizenden levens. Misschien wel tienduizenden. Een hoeveelheid die ons land best aan kan en die volstrekt geen gevaar vormt voor onze economie.

Maar dat redden van levens, daar is het ons dus om te doen. Blijkbaar vinden we de economie minder belangrijk dan levens van mensen.

Het is toch wel mooi dat zelfs een VVD-regering dat vindt.

Maar het is nog veel mooier dat we met zijn allen het belangrijk vinden om levens te redden. Dat we uit ramen gaan hangen om te applaudisseren, dat we de medische zorg bijstaan, dat we bedrijven platgooien en bloemen doordraaien of dan maar naar ziekenhuizen brengen om de mensen daar op te vrolijken. Dat veel vrijwilligers gaan helpen. Dat allemaal is wel mooi. En ook wel mooi dat we zo levens redden.

Misschien het leven van mijn moeder, wie zal het zeggen?

Want daar gaat het om. Niet om duizenden of tienduizenden mensen, maar om de honderdduizenden familieleden die belangrijke personen in hun leven gaan missen als we de adviezen van het RIVM niet opvolgen. Daarom ben ik blij dat ik gisteren niet naar Utrecht en Almelo hoefde. En dat ik morgen niet naar Winsum moet.

Voor mijn moeder. En voor alle andere moeders, vaders, broers, zussen en andere familie die we zo hopen te redden.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 19 maart 2020


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.1 met 10 stemmen 174



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)