De jonge prins Maurits overleden
We schrijven 4 juni 1850.
Prins Maurits overlijdt op 6-jarige leeftijd.
Een leuk joch, drie jaar geboren na kroonprins Willem (1840). In het land koesterde men hoge verwachtingen van zijn mogelijkheden te floreren als tweede zoon van Koning Willem III en zijn eega Koningin Sofie.
Begin mei wordt een griepje geconstateerd bij de jonge Maurits, maar al snel blijkt dat er meer aan de hand is dan een griepje en dat de prins getroffen is door een hersenontsteking.
1 juni wordt in alle kerken van Nederland – toen nog druk gefrequenteerd – gebeden voor een spoedig herstel van het zieke prinsje.
4 juni sterft Maurits. De hofarts staat machteloos.
Koning Willem III en zijn vrouw Sofie schijnen een zware strijd te zijn aangegaan over de artsenkeuze maar Koning Willem III weigerde de arts toegang te verschaffen in wie Koningin Sofie haar vertrouwen had gesteld.
Het lijkje van de prins werd gebalsemd en bijgezet in de sombere grafkelder in Delft.
Na de bijzetting van de zo jong gestorven prins verweet Sofie Willem zijn categorische weigering: “Misschien was Maurits in leven gebleven als U mijn dokter niet geweigerd had”. De vorst beperkte zich tot: “Zwijg Mevrouw, zwijg”!
Weinigen zullen toen vermoed hebben dat Maurits binnen enkele tientallen jaren daar gezelschap zou krijgen van 2 ongehuwd gebleven broers: zijn oudere broer kroonprins Willem en de één jaar na zijn dood geboren broer Alexander.
Misschien is de dood van Maurits maar vooral de wijze waarop de starre Willem III met zijn en haar leed omging de katalysator voor het dramatisch-ongelukkige leven van moeder Sofie, en haar/hun kinderen Willem en Alexander.
Daarover later deze maand meer, want ook Willem en Alexander stierven in juni.
Geplaatst in de categorie: koningshuis